بررسي اثرات روش و زمان كشت در عملكرد توليد علوفه و بذر گون علوفه‌اي (Astragalus brachyodantus) در مراتع نيمه مرطوب استان اردبيل

فاقد عنوان لاتين

اين پژوهش به مطالعه تاثير روش و زمان مناسب كشت در توليد بذر و علوفه گونه گون علوفه­ اي (Astragalus brachyodantus) در مراتع طبيعي مشكين­ شهر از سال­هاي 1391 تا 1394 پرداخت. آزمايش كشت در قالب طرح بلوك­هاي كامل تصادفي با سه تكرار به­ صورت كرت­ هاي خرد شده انجام شد كه فاكتور A در آن مربوط به زمان كاشت (در دو سطح كشت پاييزه و بهاره) و فاكتور B مربوط به روش كشت (در دو سطح بذرپاشي و كشت رديفي و كشت به­ صورت ديم در عرصه طبيعي) بود. عملكرد علوفه و بذر پس از سبز شدن و استقرار نهال ­ها اندازه ­گيري شد. تجزيه و تحليل داده­ ها با استفاده از نرم‌افزار SAS و مقايسه ميانگين به روش دانكن در سطح 5 درصد انجام شد. نتايج نشان داد اختلاف معني­داري در سطح 1 درصد در عملكرد توليد علوفه و عملكرد بذر بين زمان كشت وجود دارد. مقايسه ميانگين عملكرد در صفات مذكور نشان داد كه كشت پاييزه بهتر از كشت بهاره بوده است. در روش­هاي كشت فقط در صفت عملكرد بذر اختلاف معني ­داري در سطح 5 درصد مشاهده گرديد. نتايج بر اساس مقايسه ميانگين در عملكرد بذر نشان داد كه بيشترين مقدار بذر مربوط به كشت رديفي در سال دوم بوده است. بنابراين پيشنهاد مي ­شود كشت براي حصول نتيجه بهتر در ارتفاعات كمتر از 1500 متر از سطح دريا ترجيحا در پاييز انجام شود. همچنين كشت رديفي با عمق 5/2 تا 3 سانتي­متر جهت صرفه ­جويي در مقدار بذر و پراكنش يكنواخت قابل توصيه است.

فاقد چكيده لاتين