مدل يابي روابط ساختاري كمال گرايي تحصيلي با ميانجيگري هوش معنوي بر اضطراب پيشرفت تحصيلي دانش آموزان

اضطراب دانش‌ آموزان به ويژه در امتحانات، مانع يادگيري يا عملكرد مي ‌شود. كمال‌ گرايي و هوش معنوي متغيرهايي هستند كه در مديريت و كاهش اضطراب نقش دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسي مدل‌ يابي روابط ساختاري كمال ‌گرايي تحصيلي با ميانجيگري هوش معنوي بر اضطراب پيشرفت تحصيلي دانش آموزان انجام شده و از نوع پژوهشهاي همبستگي مبتني بر روش مدل‌ يابي معادلات ساختاري به طور خاص معادلات رگرسيوني است. جامعه آماري شامل 3000 دانش آموز مقطع متوسطه دوم مدارس شهري بابل است كه از ميان آنها 342 نفر به روش نمونه ‌گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده اند. ابزارهاي گردآوري داده‌ ها شامل آزمون اضطراب پيشرفت تحصيلي (AAT) آلبرت و هابر، پرسشنامه كمال ‌گرايي تحصيلي رسولي و بهرامي و پرسشنامه هوش معنوي عبدالله‌ زاده بودند. براي تجزيه و تحليل داده ‌ها از تحليل عاملي تاييدي و تحليل مسير و شاخصهاي برازش استفاده شده است. يافته‌ ها نشان دادند كه مدل پژوهش تاييد شده است و كمال ‌گرايي تحصيلي بر اضطراب پيشرفت تحصيلي اثر مستقيم دارد و متغير ميانجي هوش معنوي بر اضطراب پيشرفت تحصيلي اثر غير مستقيم دارد. افرادي كه عموماً مضطرب هستند، آسيب‌ پذيري بيشتري براي اضطراب امتحان دارند. هوش معنوي و كمال ‌گرايي مثبت مي‌ توانند در تعديل ميزان اضطراب تحصيلي در دانش ‌آموزان اثر مثبت داشته باشند. از اين رو نتايج اين پژوهش بر ضرورت نقش باورها و تأثيرات هوش معنوي فراگيران با توجه به كيفيت تعاملي با نظامهاي آموزشي تاكيد دارد كه مي ‌تواند تلويحات كاربردي براي بهبود پيشرفت تحصيلي به مشاوران و آموزندگان ارائه دهد.