نقد بينامتني دو اثر ادبي بوستان و قابوس نامه

براساس رويكرد بينامتنيت در حوزه ادبيات هيچ متني زاده نشده است؛ بلكه، بينامتني از متون قبل از خود محسوب مي شود. نظريۀ بينامتنيت از ارتباط بين متون سخن مي گويد؛ ارتباطي كه مكرر در آثار ادبي تكرار مي شود. نظريه پردازان اين حوزه چون بارت و كريستوا معتقدند كه هيچ متن ناب و خالصي وجود ندارد و همۀ متون قبلاً متولد شده اند، و فقط شخص روايت كنندۀ آن فرق مي كند. نگارندۀ مقاله بر آن است تا با روش تحليليتطبيقي پس از تشريح نظريه بينامتنيت بر اساس اين رويكرد به بررسي و تحليل  قابوس نامه عنصرالمعالي و بوستان سعدي بپردازد تا ضمن بيان وجوه اشتراك و عناصر تكرار شوندۀ اين دو اثر مهم ادبي بر اين نكته تأكيد كند كه طبق نظريه بينامتنيت هيچ متني اصيل نيست. بوستان سعدي نيز از لحاظ محتوا واگويه اي از متون پيش از خود است. از جمله قابوس نامه عنصرالمعالي كه هدف از اين جستار بررسي آن است.