رفع تداخل و عدم برخورد سه بعدي بين چندين پرنده براساس اولويت پروازي با استفاده از نظريه بازي

رفع تداخل بين چند هواپيما در ارتفاع پايين با استفاده از نظريه بازي‌هاي ديفرانسيلي هدف اصلي اين تحقيق است. رفع تداخل بين چند هواپيما، بصورت بازي ديفرانسيلي همكارانه با اطلاعات كامل و با استفاده از روش غير حداقلي مورد بررسي مي‌گيرد. در اين تحقيق مسئله بصورت يك بازي ديفرانسيلي غيرخطي مقيد مطرح و با استفاده از تركيب وزن دار توابع هدف هواپيماهاي متداخل به يك تابع هدف واحد تبديل مي‌گردد. تابع هدف بدست آمده به همراه تمام قيود عملكردي و محيطي با استفاده از روش شبه طيفي به صورت يك برنامه‌ريزي غيرخطي حل خواهدشد. ديناميك سه درجه آزادي جرم ثابت و با در نظر گرفتن قيود عملكردي براي مدلسازي تداخل بين هواپيماها استفاده مي‌گردد. همچنين به منظور صحه سنجي، مسئله رفع تداخل در چهار مثال مختلف با استفاده از مشخصات عملكردي يك هواپيماي واقعي و براساس قوانين پرواز در ارتفاع پايين حل خواهدشد. در اين مثال‌ها تاثير ضرايب اولويت بر مسير پروازي، بررسي موقعيت بهينه براي شروع مانور، تاثير وجود مانع و محدوديت فضاي پروازي در فضاي دو بعدي و سه بعدي مورد بررسي قرار خواهدگرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه در رفع تداخل تعيين اولويت پروازي باعث تاثير بر تلاش كنترلي و مسير پروازي هر يك از هواپيماهاي متداخل مي‌گردد. اين اولويت پروازي براساس نياز خطوط هواپيمايي مي‌تواند ميزان تاخير پرواز، تعداد مسافر و يا ... باشد.