اثربخشي آموزش توانبخشي شناختي بر بهبود پردازش اطلاعات و عملكرد تحصيلي دانش آموزان نارساخوان مقطع ابتدايي

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي توانبخشي شناختي بر پردازش اطلاعات و عملكرد تحصيلي دانش آموزان نارساخوان بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با كارآزمايي باليني با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمام دانش آموزان نارساخوان مراجعه كننده به مركز آموزش و توانبخشي مشكلات ويژه يادگيري اميد شهر اراك در سال 1396 بود. روش نمونه گيري در دسترس  بود و همه ي دانش آموزان مركز در پژوهش شركت كردند. 30  دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب و به صورت جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش شامل آزمون عملكرد تحصيلي فام و تيلور و آزمون گام به گام جمع بندي توالي شنيداري بود. گروه آزمايش در 12 جلسه تحت آموزش توانبخشي شناختي قرار گرفت. نتايج با استفاده ازآزمون كوواريانس چند متغيري تحليل شد. نتايج مانكوا نشان داد كه توانبخشي شناختي بر پردازش اطلاعات دانش آموزان نارساخوان موثر است (p≤0.05) اما تأثير معنا داري بر عملكرد تحصيلي آنها نداشته است (P≥0.05). توجه به مسايل توانبخشي شناختي كودكان مذكور مي تواند در تسريع يادگيري آنها اثر گذار باشد.