اثربخشي آموزش مثبت نگر بر احساس معنا در زندگي و لذت همراه با تأني در دانش‌آموزان دوره متوسط دوم

The effectiveness of positive education on students' sense of meaning in life and pleasure along with tone Second Intermediate Course

هدف اين پژوهش، تعيين اثربخشي آموزش مثبت بر احساس معنا در زندگي و لذت همراه با تأني در دانش‌آموزان دبيرستاني بود. طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي با پيشآزمون، پسآزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش همه دانشآموزان دوره متوسطه دوم شهر شيراز در سال تحصيلي 96-1395 بودند. شركتكنندگان در پژوهش شامل 240 دانشآموز (120 پسر و 120 دختر) پايه‌هاي دهم و يازدهم بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشهاي چندمرحلهاي انتخاب شدند و با روش گمارش تصادفي در گروههاي كنترل و آزمايش قرار گرفتند. آن‌ها مقياس معناي زندگي (استيگر و همكاران، 2006) و مقياس لذت همراه با تأني (برايانت و وروف، 2007) را در محل كلاس‌هاي عادي خود تكميل كردند. گروه آزمايش در 14 جلسه گروهي به صورت 2 جلسه در هفته، تحت آموزش مثبت با استفاده از برنامه‌ي روان‌درماني مثبت‌نگر (رشيد و سليگمن، 2011) قرار گرفت. يافته‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيري و تحليل كوواريانس يك متغيري نشان دادند كه آموزش مثبت بر احساس معنا و لذت همراه با تأني اثر معني‌داري داشت (05/0p <). بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه مدارس با به‌كارگيري مداخلات آموزش مثبت مي‌توانند توانمندي روان‌شناختي دانش‌آموزان خود را افزايش دهند تا از اين طريق به موفقيت تحصيلي دست يابند.

The purpose of this study was to determine the effectiveness of positive education on meaning in life and savoring among high school students. The research design was a quasi-experimental with pretest-posttest control group. The statistical population was all Shiraz secondary school students in academic year 1395-96. The participants were 240 students (120 boys and 120 girls) in tenth and eleventh grades, which were selected using multi-stage random cluster sampling method and randomly assigned into experimental and control groups. They completed the meaning in life questionnaire (Steger et al, 2006), and savoring scale (Bryant & Veroff, 2007) in their regular classes. The experimental group received the positive education training based on positive psychotherapy program (Rashid & Seligman, 2011) for fourteen sessions and two sessions per week. The findings using multivariate analysis of covariance and univariate analysis of covariance showed that experimental group had a statistically significant progress in sense of meaning and savoring in comparison with control group. According to this research findings, it can be concluded that the positive education training in schools can promote students’ psychological strengths to attain academic success.