مقايسه تاثير آموزش رواني و كيفيت زندگي درماني بر بار رواني مراقبان خانوادگي بيماران مبتلا به بيماري هاي رواني شديد

مقدمه: مراقبان خانوادگي بار رواني زيادي را در زندگي با افراد مبتلا به اختلالات رواني شديد تجربه مي كنند. مداخله هاي مختلفي براي كاهش مشكلات روانشناختي و بار رواني مراقبان انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تاثير آموزش رواني و كيفيت زندگي درماني بر بار رواني مراقبان خانوادگي بيماران مبتلا به بيماري هاي رواني شديد انجام شد. مواد و روش كار: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي است كه بر روي 150 نفر از مراقبان خانوادگي بيماران رواني شديد بستري در تنها بيمارستان روانپزشكي شهر زاهدان به طور تصادفي در قالب سه گروه 50 نفره مداخله كيفيت زندگي درماني ، مداخله آموزش رواني و گروه كنترل در سال 2020 انجام شد. گروه مداخله كيفيت زندگي درماني 8 جلسه و گروه مداخله آموزش رواني چهار جلسه آموزش را طي دو هفته بصورت گروهي و به مدت 90 دريافت كردند. قبل و 4 هفته پس از اتمام آموزش ها، بار رواني مراقبان به كمكZarit Burden Questionnaire مورد ارزيابي قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و به كمك آزمون هاي آماري تي زوجي، تي مستقل، كاي دو و ANOVA تجزيه و تحليل شد. يافته ها: ميانگين نمره بار رواني مراقبان سه گروه پس از دريافت آموزش ها تفاوت معنادار داشتند (p=0.31). آزمون هاي تعقيبي نشان داد كه ميانگين نمره بار رواني مراقبان گروه كيفيت زندگي درماني و آموزش رواني با گروه كنترل تفاوت معنادار داشت (p=0.001). همچنين ميانگين نمره بار رواني مراقبان گروه دريافت كننده كيفيت زندگي درماني بطور معنادار از گروه آموزش رواني كمتر بود (p=0.001). نتيجه گيري: كيفيت زندگي درماني در مقايسه با آموزش رواني در كاهش بار رواني مراقبان خانوادگي بيماران مبتلا به اختلالات رواني شديد موثر تر بود. بنابراين استفاده از اين روش ساده و قابل يادگيري براي مراقبان با سواد در قالب آموزش هاي ترخيص بيماران رواني پيشنهاد مي گردد.