تبيين پايداري نظام‌هاي بهره‌برداري خرد دهقاني: مورد مطالعه بخش مركزي شهرستان بويراحمد

به‌كارگيري بي‌رويه نهاده‌هاي توليدي به‌منظور افزايش عملكرد محصول طي دهه‌هاي اخير درنتيجه تخريب محيط‌زيست از يك سوء و ضرورت استمرار توليد در راستاي امنيت غذايي از سوي ديگر، اهميت توجه به پايداري نظام‌هاي بهره‌برداري را دوچندان كرده است. بر همين اساس هدف مطالعه‌ي حاضر، تبيين پايداري نظام‌هاي بهره‌برداري خرد دهقاني در مناطق روستايي شهرستان بويراحمد بود. براي تعيين حجم نمونه‌ي آماري، از طريق جدول برآورد حجم نمونه كرجسي و مورگان از ميان 33064 خانوار كشاورز ساكن در منطقه‌ي موردمطالعه، حجم نمونه 380 نفر تعيين شد و به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده نمونه‌ها انتخاب گرديد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسش‌نامه محقق ساخته بود. به‌منظور سنجش ميزان پايداري از شاخص تركيبي در ابعاد سه‌گانه اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي استفاده شد كه وزن هر يك از شاخص‌ها به روش آنتروپي تعيين گرديد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه كل نظام بهره‌برداري خرد دهقاني در مناطق روستايي بخش مركزي شهرستان بويراحمد در وضعيت نيمه پايدار قرار دارد. افزون بر آن، نتايج نشان داد كه وضعيت شاخص‌هاي پژوهش در بعد اقتصادي ناپايدار است و شاخص‌هاي بعد اكولوژيكي و اجتماعي در وضعيت نيمه پايداري قرار دارند. لذا تقويت بنيه اقتصادي بهره‌برداران مي‌تواند به‌عنوان يكي از رويكردهاي اصلي جهت افزايش سطح پايداري كشاورزي موردتوجه قرار گيرد.