ارتباط مقاومت به انسولين با دريافت غذايي ويتامين‌هاي D و E در زنان PCOS بر اساس معيار روتردام

مقدمه: سندرم تخمدان پلي‌كيستيك، شايع‌ترين اختلال اندوكرين با زمينه استرس اكسيداتيو در زنان سنين باروري است. استرس اكسيداتيو يك عامل تأثيرگذار در ايجاد مقاومت به انسولين است. برخي عناصر غذايي با استرس اكسيداتيو در ارتباط است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط مقاومت به انسولين با دريافت غذايي ويتامين‌هاي D و E در زيرگروه‌هاي PCOS انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه مورد شاهدي در سال 95-1394 بر روي 151 زن مبتلا به PCOS كه بر اساس معيار تشخيصي روتردام به 4 ‌گروه، 41=(H+P+O)A ، 33=(H+P) B، 40=(P+O) C، 37=(H+O) D و 31 زن در گروه شاهد انجام شد. دريافت روزانه ويتامين‌هاي D و E با پرسشنامه بسامد خوراك 168 آيتمي PPQ انجام شد. تشخيص مقاومت به انسولين، با شاخص HOMA (2.5Cut off ) صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي كروسكال واليس، آنوواي يك‌طرفه، كاي اسكوئر و اسپيرمن انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: در زير‌گروه‌هاي A، D و گروه شاهد، ارتباط منفي و معناداري بين شاخص مقاومت به انسولين HOMA با ويتامين D (به‌ترتيب 0.022=p، 0.049=p و 0.025=p) و ويتامين E (به‌ترتيب 0.036=p، 0.001=p و 0.001=p) مشاهده شد. در زيرگروه‌هاي B و C بين شاخص مقاومت به انسولين  HOMAبا هيچ‌يك از ويتامين‌هاي D و E ارتباط آماري معناداري مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه‌گيري: با توجه به وجود ارتباط بين مقاومت به انسولين با ويتامين‌هاي D و E در زيرگروه‌هاي PCOS، افزايش مصرف غذايي حاوي ويتامين‌هاي D و E در بهبود پارامترهاي سلامتي اين افراد پيشنهاد مي‌شود.