بررسي ريسك فاكتورهاي تبديل جراحي كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپي به جراحي باز

زمينه و هدف: شناخت عوامل خطر تبديل كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپي به جراحي باز به جراح كمك مي‌كند تا براي عمل برنامه‌ريزي كند. هدف از اين مطالعه تعيين ريسك‌فاكتورهاي تبديل جراحي كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپي به جراحي باز بود. روش بررسي: در اين مطالعه تحليلي، اطلاعات پرونده 1104 بيمار كه از ابتداي فروردين 1392 تا آخر فروردين 1396 در بيمارستان شهيد بهشتي قم تحت كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپي قرار گرفته بودند، مورد ارزيابي قرار گرفت. داده‌هاي كليه بيماران از جمله سن، جنس، سابقه جراحي شكم، جراحي اورژانسي يا انتخابي، سطح ترانس آميناز‌خون، سطح بيلي‌روبين خون، تعداد گلبول‌هاي سفيد خون، سطح آميلاز و آلكالن‌فسفاتاز سرم بيماران ثبت شد. در نهايت تمامي اطلاعات وارد SPSS software, version 16 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) شده و آناليز شدند. 0.05P معنادار درنظر گرفته شد. يافته‌ها: 1104 بيمار مورد مطالعه قرار گرفتند. 765 بيمار زن (69.3%) و 339 بيمار مرد بودند (30.7%). در 104 مورد نيز تبديل به جراحي‌باز صورت گرفته بود. در ميان متغيرهاي تحت مطالعه، بين جنسيت (0.26=P)، سن (0.056=P)، سير كوله‌سيستيت (0.65=P)، سابقه قبلي جراحي شكم (0.62=P)، آلانين ‌نرانس ‌آميناز و (0.10=P) و آسپارتات ‌ترنس ‌آميناز (0.056=P) با تبديل روش جراحي لاپاراسكوپي به جراحي باز ارتباط آماري معنادار ديده نشد. اما سونوگرافي غيرطبيعي (0.000=P)، جراحي اورژانسي (0.000=P)، شمارش گلبول‌هاي سفيد خون (0.008=P)، بيلي‌روبين‌توتال و آلكالن‌فسفاتاز (0.000=P) با تبديل روش لاپاراسكوپي به جراحي باز ارتباط آماري معناداري داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به عوارض بالا و مرگ‌و‌مير ناشي از كوله‌سيستكتومي باز، تشخيص اين ريسك فاكتورها به كاهش ميزان تبديل به جراحي باز و پرداختن به اين عوامل پيش از عمل كمك مي‌كند.