تحليل اثر گرمادرماني با نانوذرات مغناطيسي بر بافت هاي سرطاني

مقدمه: گرما‌درماني يكي از روش‌هاي غيرتهاجمي درمان بيماري سرطان است. در اين روش، گرما را به شيوه هاي مختلفي مي‌توان ايجاد كرد كه يكي از آن‌ها تزريق نانوذرات مغناطيسي به شكل محلول به محل تومور و قرار دادن آن در ميدان مغناطيسي مي باشد. روش بررسي: نوع مطالعه حاضر تحليلي است و در اين پژوهش به ‌‌كمك روش ‌‌هاي محاسباتي، مدل‌سازي انجام و از داده‌‌ هاي حاصل از آزمايشات تجربي به‌ عنوان شرط مرزي استفاده شد. مساله با هندسه ‌اي متشكل از لايه ‌هاي مختلف پوست، بافت مجاور، تومور و محل تزريق و با فرض متقارن محوري حل شد. تاثير ايجاد تغيير در محل تزريق، انجام دو تزريق با حجم كمتر و مقايسه با يك تزريق با حجم زياد و در نهايت بررسي تاثير دماي محلول تزريق شده در توزيع دماي بافت‌ها بررسي شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تزريق حجم كمتري محلول اما در چند محل مي ‌تواند بسيار موثّرتر باشد و حجم بيشتري از تومور را به دماي بالاي 42 درجه سانتي‌گراد يعني دماي مورد نظر در هايپرترميا براي از بين بردن سلول هاي سرطاني برساند. نتايج تزريق با دماي 37 درجه سانتي‌گراد يعني هم‌دما با بافت مجاور از تزريق در دماي محيط موثرتّر بود و در زمان كمتري به ‌دماي مطلوب رسيد. نتيجه‌گيري: با توجه به نوآوري اين تحقيق در منظور نمودن داده ‌هاي حاصل از آزمايشات تجربي روي محلول حاوي نانوذرات كبالت فريت پوشش داده شده با پلي‌اتيلن‌گليكول به‌ عنوان شرايط مرزي مساله در مدل‌سازي، اين مطالعه در پيش بيني دقيق ‌‌تر شرايط كلينيكي گرما درماني قدم موثري محسوب مي ‌شود.