عنوان مقاله :
تاثير بهگزيني انفرادي بر بهبود ضريب تبديل غذايي نسل اول (F1) ماهي قزلآلاي رنگينكمان (Oncorhynchus mykiss)
پديد آورندگان :
راستيان نسب ، ابوالحسن سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات ژنتيك و اصلاح نژاد ماهيان سردابي شهيد مطهري ياسوج - مؤسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور , گندمكار ، حبيب اله سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات ژنتيك و اصلاح نژاد ماهيان سردابي شهيد مطهري ياسوج - مؤسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور , فلاحت ناصرآباد ، عيسي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات ژنتيك و اصلاح نژاد ماهيان سردابي شهيد مطهري ياسوج - مؤسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور , حسيني ، عبدالحميد سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات ژنتيك و اصلاح نژاد ماهيان سردابي شهيد مطهري ياسوج - مؤسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور , مهدوي ، جواد سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات ژنتيك و اصلاح نژاد ماهيان سردابي شهيد مطهري ياسوج - مؤسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
كليدواژه :
قزل آلاي رنگين كمان , بهگزيني , نسل اول , ضريب تبديل غذايي
چكيده فارسي :
هدف از اصلاح نژاد، ارتقاء كمي و كيفي خصوصيات مورد نظر در گونههاي پرورشي در نسلهاي بعدي ميباشد. بهگزيني انفرادي روشي ساده و كاربردي براي ارائه پاسخ سريع در بهبود صفات با وراثت پذيري بالا براي اصلاح نژاد اغلب گونهها در آبزيپروري ميباشد. به منظور اجراي برنامه بهگزيني در جمعيت مولدين ماهي قزل الا در مركز تحقيقات اصلاح نژاد ماهيان سردابي (ياسوج)، به عنوان جمعيت پايه و نيز بهبود ضريب تبديل غذايي در نتاج حاصله، با وجود تفاوت سن مولدين، 150 مولد نر و ماده ( 25 مولد نر و ماده به عنوان والدين هر گروه بچه ماهي) داراي بالاترين ميزان هماوري نسبي در شش مرحله تكثير و گروههاي سني شش گانه بچه ماهيان حاصله (45000 قطعه يك ساله) طبق برنامه بهگزيني انفرادي ( بر اساس وزن بيشتر) به مدت 27 ماه، طي پنج مرحله انتخاب شدند. همچنين قبل از انجام فرايند بهگزيني، تركيبي از بچه ماهيان همه گروه ها، به عنوان گروه شاهد بدون اجراي برنامه بهگزيني پرورش يافتند. اختلاف ميانگين وزن پاياني گروهها با يكديگر (p 0.05) و نيز اختلاف معنيدار (p 0.05)، ميانگين وزني گروه شاهد (96 ±717 گرم) با ميانگين وزن ساير گروهها (136 ±1007 گرم) ناشي از بهبود ژنتيكي برخي گروههاي تحت برنامه بهگزيني يا غالباً به دليل تفاوت سن و عدم حذف ماهيان كوچك (عدم بهگزيني) در گروه شاهد بوده است. ميانگين ضريب تبديل غذا در گروههاي ششگانه (0.16 ± 1.56) و گروه شاهد (0.07 ± 1.53)، فاقد اختلاف معنيدار (p 0.05) بود. عدم آشكار شدن يا ارتقاء ضريب تبديل غذايي اغلب گروههاي تحت برنامه بهگزيني نسبت به گروه شاهد، حاكي از ناچيز بودن تاثير روش بهگزيني انتخابي بر بهبود ژنتيكي مشخصه ضريب تبديل غذا طي يك نسل بود و لازمه آشكار سازي ارتقاء اين صفت، بهبود غير مستقيم آن با ادامه برنامه بهگزيني جهت ارتقاء ميزان رشد طي چند نسل و به تبع آن بهبود ضريب تبديل غذا ميباشد.
عنوان نشريه :
مجله علمي شيلات ايران
عنوان نشريه :
مجله علمي شيلات ايران