مشاركت منابع غذايي اوليه در تغذيه Parasesarma persicum Naderloo and Schubart, 2010 در بوم‌سازگان مانگرو در ذخيره ‌گاه زيست كره حرا با استفاده از ايزوتوپ‌‌هاي پايدار

هدف از پژوهش حاضر تعيين تركيب ايزوتوپي منابع غذايي اوليه در بوم‌‌سازگان حراي بندر خمير و برآورد ميزان مشاركت اين منابع در تغذيه‌‌ خرچنگ گونه‌‌ Parasesarma persicum بود. در اين بوم‌‌سازگان پنج منبع غذايي اوليه شامل برگ‌هاي سبز و زرد درخت حرا (Avicennia marina)، ميكروفيتوبنتوزها، ذرات آلي معلق و ذرات آلي رسوب جمع‌آوري و مورد سنجش ايزوتوپي قرار گرفتند. به منظور سنجش تركيب ايزوتوپي خرچنگ‌ها از بافت عضله سفيد آنها نمونه‌برداري گرديد. كمترين ميانگين نسبت ايزوتوپي كربن ( δ13C) در برگ‌هاي حرا مشاهده شد كه به‌ترتيب 28.31-و 28.05-واحد در هزار براي برگ‌هاي سبز و زرد بود. ميانگين نسبت ايزوتوپي نيتروژن ( δ15N) برگ‌هاي سبز و زرد حرا نيز به‌ترتيب 3.79 و 5.08 واحد در هزار به‌دست آمد. ميانگين و انحراف معيار نسبت ايزوتوپي كربن و نيتروژن گونه خرچنگ به ترتيب 1.1 ±19.48 واحد در هزار و 1.31 ±4.18 واحد در هزار به‌دست آمد. نتايج مدل ايزوتوپي نشان داد كه برگ زرد گياه حرا با 28.1% و ذرات آلي رسوب با 13.3% به ترتيب بيشترين و كمترين مشاركت را در تامين غذاي اين گونه بر عهده دارند. نتايج اين پژوهش بر اهميت توليدات اوليه گياه حرا در حمايت از شبكه غذايي نواحي ساحلي تاكيد مي‌كند. اين نتايج همچنين بر نقش سازنده اين گروه از خرچنگ‌ها در سلامت بوم‌سازگان حرا تاكيد دارد.