عملكرد رشد و تركيبات تقريبي بدن ميگوي رودخانه‌اي شرق Macrobrachium nipponense (de Haan, 1849) تغذيه شده با سطوح مختلف آستازانتين

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثر سطوح متفاوت رنگدانه آستازانتين بر روي شاخص‌هاي رشد، كارايي غذا و تركيبات بيوشيميايي بدن ميگوي رودخانه‌اي شرق انجام گرفت. در اين مطالعه 225 قطعه ميگو با وزن متوسط 0.05 ±1.40 گرم با 5 تيمار غذايي حاوي سطوح مختلف آستازانتين صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 ميلي گرم آستازانتين در كيلوگرم جيره به مدت 8 هفته تغذيه شدند. نتايج به‌دست آمده در انتهاي دوره نشان داد كه جيره‌هاي حاوي آستازانتين تفاوت معني دار آماري را با تيمار شاهد از خود نشان دادند (0.05 p) درحالي‌كه شاخص هپاتوسوماتيك، تحت تأثير تيمارهاي مختلف آستازانتين قرار نگرفت (0.05 p). بيشترين افزايش وزن، ميزان بازماندگي و كمترين ضريب تبديل غذايي در تيمار 150 ميلي گرم آستازانتين در كيلوگرم جيره مشاهده شد. رطوبت، پروتئين و چربي لاشه داراي تفاوت معني داري با تيمار شاهد بودند (0.05 p) ولي خاكستر تيمارهاي آزمايشي، اختلاف معني داري با تيمار شاهد نداشت (0.05 p). يافته‌هاي حاصل از اين مطالعه نشان داد كه افزايش سطوح آستازانتين جيره غذايي موجب بهبود شاخص‌هاي رشد و تغذيه‌اي ميگوي رودخانه‌اي شرق شد و افزودن ميزان 150 ميلي گرم در كيلوگرم آستازانتين به جيره غذايي با هدف بهبود عملكرد رشد، كارايي غذا و كيفيت لاشه اين ميگو پيشنهاد گرديد.