ايجاد مدلي سيستمي براي شناسايي عوامل موفقيت استقرار نظام مديريت دانش در سازمان‌هاي هوايي و ارائه راهكارهاي بهبود (مورد مطالعاتي:يكي از سازمان‌هاي هوايي)

در دنياي امروز كه بسياري از سازمان‌ها با سود كم، سرمايه محدود وتحت رقابت فشرده فعاليت مي‌كنند و در عين حال بايد انتطارات سهامداران را نيز برآورده نمايند، سازمان‌هايي موفق هستند كه بتوانند موقعيت بهتر و فرصت‌هاي جديد ايجاد كنند. با توجه به اهميت دانش و نقش محوري آن در عصر دانشي، ضرورت دارد سازمان‌ها بويژه سازمان‌هاي دانش محور كه دانش در آنها به‌عنوان منبع استراتژيك و عامل كليدي در كسب و ارائه و حفظ شايستگي اصلي سازمان محسوب ميشود، تمهيداتي جهت استقرار مديريت دانش و شناسايي موانع پيش روي پياده‌سازي با يك رويكرد سيستمي انديشيده و سنجيده شود تا قابليت‌هايي را كه منجر به تكامل دانش به‌عنوان يك منبع سازماني كليدي مي‌گردد، توسعه دهد. به منظور دستيابي به اين هدف در اين تحقيق، يك سازمان هوايي دانش محور كه استقرار مديريت دانش در آن با شكست همراه بود مورد بررسي قرار گرفت و يك مدل سيستمي براي آن ترسيم گرديد. در ابتدا عوامل مختلفي كه مي‌توانند اثرگذار باشند از طريق پرسشنامه و مصاحبه و مرور ادبيات شناسايي شدند. سپس نمودار علي و معلولي كه يكي از ابزارهاي مورد استفاده در متدولوژي سيستم ديناميك مي‌باشد ترسيم شد و در انتها با استفاده از روش ديماتل فازي اين عوامل اولويت‌بندي شده و عوامل اثر گذار و اثر پذير شناسايي شدند. نرخ به اشتراك‌گذاري دانش، تعداد نيروي انساني با سطح بالاي دانش و تجربه، كيفيت كار فردي كاركنان، فرهنگ به اشتراك‌گذاري دانش و ميزان توجه مديران ارشد به زيرساخت‌هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات، 5 عاملي بودند كه بيشترين وزن و اهميت را كسب كردند. اين عوامل به عنوان مبناي تدوين استراتژي‌هاي مديريت دانش در سازمان مورد استفاده قرار گرفتند تا بتوان به راهكارهاي استراتژيك اثربخش دست يافت.