نقش پنج عامل بزرگ شخصيت و سازگاري اجتماعي در پيش‌بيني تعلل‌ورزي آموزشي دانش‌آموزان

تعلل‌ورزي پديده‌اي رفتاري است كه به معناي به تأخير انداختن تكاليف، توصيف شده و موجب ايجاد استرس، احساس گناه و كاهش شديد بازدهي فردي مي‌شود. هدف پژوهش حاضر تعيين نقش پنج عامل بزرگ شخصيت و سازگاري اجتماعي در تعلل‌ورزي دانش‌آموزان بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌ آماري متشكل از همه‌ دانش‌آموزان مقطع متوسطه‌ شهرستان سلماس بود كه براساس فرمول كوكران، 254 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌هاي تعلل‌ورزي آموزشي (PAS)، پنج عامل اصلي شخصيت (BFI)، و سازگاري سينها و سينگ (1993) به‌كار گرفته شد.نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد از بين مؤلفه‌هاي شخصيت، روان‌رنجورخويي به صورت مثبت و وظيفه‌شناسي به صورت منفي تعلل‌ورزي را پيش‌بيني مي‌كند. همچنين، سازگاري اجتماعي نيز به صورت معناداري تعلل‌ورزي را تبيين مي‌كند.با توجه به اهميت ويژگي‌هاي شخصيت و سازگاري اجتماعي در تبيين تعلل‌ورزي آموزشي، تقويت سازگاري اجتماعي و تغيير ويژگي‌هاي شخصيت نقشي مهم در رفع تعلل‌ورزي آموزشي دارد.