ارزيابي مؤلفه‌هاي زمينه‌گرايي مؤثر بر كيفيت محيط مجتمع‌هاي مسكوني شهري (نمونه موردي: شهر اردبيل)

فضاﻫﺎﻱ مجتمع هاي مسكوني ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻲ ﻫـﻢ در زمينه فرهنگي ﻭ هم زمينه تاريخي شده ﺍﺳﺖ. آنچه ﺍﻫﻤﻴـﺖ دارد ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟـﻪ ﻣﻌﻤـﺎﺭﻱ ﺍﻣـﺮﻭﺯﻱ اردبيل ﺑـﻪ ﺍﺻـﻮﻝ ﻭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ارتباط با بناهاي تاريخي و بخصوص زمينه گرايي است. پژوهش حاضر با هدف ارتقاء كيفيت مجتمع هاي مسكوني اردبيل با مؤلفه‌هاي زمينه‌گرايي در پي پاسخ به سؤال زير است: چه مؤلفه‌هايي از زمينه‌گرايي بر ارتقاء كيفيت مجتمع‌هاي مسكوني اردبيل موثر مي‌باشند؟ لذا پژوهش حاضر به روش توصيفي تحليلي با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماري شامل ساكنان هشت مجتمع مسكوني با زمينه‌هاي متفاوت به تعداد حدود 240 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شده است. سنجش كيفيت مجتمع‌هاي مسكوني نشان مي‌دهد اين مجتمع‌ها با چالش‌هاي بسياري در ابعاد مختلف زمينه‌گرايي بويژه زمينه تاريخي روبروست. نتايج يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه زمينه طبيعي بيشترين اثرگذاري را بر كيفيت مجتمع هاي مسكوني دارد. از طرفي عوامل فردي به ويژه تحصيلات، سن و مدت سكونت بعنوان عوامل كنترل كننده بر ارتقاء كيفيت مجتمع ها تأثيرگذار است. بنابراين براي ارتقاء كيفيت مجتمع هاي مسكوني لازم است برنامه ريزان و طراحان معماري و شهري، مؤلقه هاي زمينه‌گرايي رامورد توجه قرار دهند. بخصوص به زمينه طبيعي شامل انطباق با شرايط اقليمي و نيز احترام به طبيعت و محيط زيست و نيز زمينه هاي فرهنگي و تاريخي توجه بيشتري داشته باشند. بنابراين در سال‌هاي آتي حركت به سمت نگاه عميق‌تر به ساخت مجتمع ها با كيفيت بالاتر با اتكاء بر الگوهاي زمينه گرايي و توجه به شيوه زندگي و خواسته‌هاي ساكنان، نياز است.