تبيين الگوي بوروكراسي سازمان‌هاي دولتي ايران با تأكيد بر كنترل فساد اداري

پژوهش به بررسي ويژگي هايي از سازمان هاي دولتي ايران مي پردازد، كه براساس آن ها بتوان در كنترل فساد اداري در سازمان هاي دولتي كشور موفق عمل نمود. بنابراين هدف پژوهش تبيين الگوي سازمان هاي دولتي كشور با تأكيد بر كنترل فساد اداري است. براي تبيين الگوي مناسب از روش پژوهش داده بنياد و رويكرد نوظهور كه از روش هاي كيفي است،  استفاده شد. مبناي اساسي و الزام آور در روش داده بنياد، استفاده از نظرات خبرگان است، خبرگاني كه تجربه اي موفق در موضوع داشته باشند. بنابراين براساس مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با 22 نفر از مديران سازمان هاي دولتي كشور كه تجربه اي موفق در كنترل فساد اداري در سازمان تحت امرشان داشتند، پژوهش با استفاده از گام هاي تعريف شده در رويكرد نوظهور ادامه يافت و در نهايت الگوي پژوهش شكل گرفت. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه شفافيت، رسمي سازي، فرهنگ سازماني اخلاق محور، ارزيابي و كنترل سازماني، مديريت منابع انساني، رهبري، كارگروهي و مديريت ذي نفعان عواملي هستند كه سازمان هاي دولتي كشور براي كنترل فساد اداري، در ساختارهاي خود بايد مورد مداقه قرار دهند و رعايت نمايند. الگوي به دست آمده حكايت از تلفيق عوامل برآمده از رويكردهاي نهادي، انسان شناختي و فرهنگ سازماني در بوروكراسي سازمان هاي دولتي براي كنترل فساد اداري دارند كه براي تحقق بوروكراسي مورد نظر بايد بر عوامل هشتگانه بيان شده، در سازمان هاي دولتي كشور، تأكيد شود.