نقش محيط ساخته شده در تعاملات دانش‌آموزان در مدرسه

مدارس، محل گردهمايي‌ها و مكان فعاليت‌هاي اجتماعي دانش‌آموزان و بسان قلبي تپنده مركز تمام نيروها، رويدادها و محل تجمع ارزش‌ها هستند. آن‌ها نقش اجتماعي بسياري در زندگي جمعي دانش‌آموزان ايفا مي‌كنند. در اين بين مدرسه به‌عنوان مكان وقوع ارتباطات بايد گستره وسيعي از كيفيات را داشته باشد تا انسان در آن به تعامل دست يابد و در نهايت يادگيري ارتقا يابد. مقاله حاضر در پي آن است كه با مرور مطالعات انجام يافته در ارتباط با اجتماع‌پذيري فضا و راهكارها و اصول به‌كار گرفته شده در ايجاد تعاملات اجتماعي در مدرسه را تفسير و تحليل كند تا از اين طريق يادگيري ارتقا يابد. روش تحقيق توصيفي و تحليلي مي‌باشد و براي گردآوري اطلاعات از ابزارهاي كتابخانه‌اي و پرسشنامه بهره گرفته شده است و از لحاظ هدف، كاربردي است. جامعه آماري آن را متخصصين تشكيل مي‌دهند و نمونه‌ها به شيوه تصادفي انتخاب شده‌اند. سپس با استفاده از فرآيند تحليل سلسله‌مراتب، مؤلفه‌هاي مؤثر بر تعامل اجتماعي، با تكيه بر شاخص‌هاي پرسشنامه مورد تجزيه و تحليل و اولويت‌بندي شده است. پرسشنامه‌هاي جمع‌آوري شده، در محيط نرم‌افزار اكسپرت چويس1، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد ضريب اهميت معيارهاي ذهني از بقيه بالاتر بود و معيار كالبدي در پايين‌ترين رتبه قرار داشت. از سويي ديگر، در اولويت‌بندي انجام شده ميان تمامي زيرشاخص‌ها مشاهده شد كه زيرشاخص‌هاي مدت زمان اقامت در مكان از معيار رفتاري و زيرشاخص‌هاي دسترسي‌پذيري فضاي عمومي از قبيل كلاس از شاخص معيار كالبدي داراي بيش‌ترين ضريب اهميت نسبت به ديگر زيرشاخص‌ها شناخته شدند؛ زيرا بهبود اين معيارها، باعث رضايت‌مندي بيش‌تر دانش‌آموزان و افزايش تعامل اجتماعي براي آن‌ها خواهد شد