واكاوي گفتمان تبليغات تلويزيوني مؤسّسات آمادگي كنكور: بررسي موردي سه تبليغ تلويزيوني مؤسسه مدرسان شريف، پارسه و ماهان

«صنعت كنكور» در ايران مايه ايجاد رقابتي تنگاتنگ ميانِ مؤسّسه‌هاي آموزشيِ آمادگيِ آزمون وروديِ دانشگاه‌ها  شده كه با تبليغات رسانه‌اي گسترده مي‌كوشد تا گويِ سبقت را از ديگر مؤسّسه‌هاي رقيب  بربايند. با وجودِ اين حضور پررنگ، گفتمانِ اين تبليغات رسانه‌اي و ارزش‌ها و ايدئولوژي‌هاي موجود در لايه‌هاي پنهان آن‌ها به عنوان نمونه‌اي از بازاري‌سازيِ گفتمانِ آموزشِ عالي موردِ بازنمايي قرار نگرفته‌است. در پژوهش حاضر، با بهره‌گيري از روش گفتمانيِ فركلاف، نُه تبليغِ تلويزيوني دوره‌هاي آمادگي آزمون كارشناسي ارشد و دكتري به وسيله سه مؤسّسه نام‌آشنا (هر مؤسّسه سه تبليغ) كه به صورت هدفمند انتخاب شده‌اند واكاوي و تحليل شدند. بررسي ويژگي‌هاي زباني و غيرِ زباني اين تبليغ‌ها نشان مي‌دهد كه سازندگان اين تبليغ‌ها با بهره‌گيري از شگرد‌هاي گوناگون، همگام با خلقِ روياي دانش‌اندوزي در دانشگاه به تلقين «احساس نياز» به مؤسّسه‌ها براي دست‌يابي به موفقيت پرداخته‌اند. همچنين، اين تبليغ‌سازها با ارائه خدمات مشتري‌پسند به بازتوليد و عادي‌سازي نگرشِ تجاري به علم و مشروعيت‌بخشي به آن مي‌پردازند؛ ايدئولوژي كه با ماهيت متعالي علم و دانش‌اندوزي در تضاد است.