رضايت شغلي اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي گيلان

مقدمه: ددر جهان امروز آن چه بيش از همه داراي اهميت مي باشد، نيروي انساني است و نيروي انساني با ارزش ترين سرمايه و منبع سازماني محسوب مي شود. رضايت شغلي يكي از عناصر اصلي عملكرد شغلي و حرفه اي كاركنان بوده و موجب افزايش بهره وري و احساس رضايتمندي فرد مي شود. مديران هر سازمان جهت پويايي و رسيدن به اهداف آرماني بايد تصوير جامعي از رضايت شغلي كاركنان ارائه دهند. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان رضايت شغلي اعضاي هيات علمي دانشكده هاي دانشگاه علوم پزشكي گيلان بود. روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي - تحليلي است كه بر روي اعضاي هيات علمي علوم پايه و باليني (186 نفر) در دانشكده ها ي پزشكي، دندانپزشكي، داروسازي، پرستاري مامايي، پيراپزشكي و بهداشت در سال 9897 در دانشگاه علوم پزشكي گيلان انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد رضايت شغلي اسميت، كندال و هالين شامل دو بخش: اطلاعات فردي و پرسشنامه اي با 45 سوال در 6 حيطه: حقوق و مزايا، فرصت هاي ارتقاء و رشد فردي، نحوه سرپرستي و ارتباطات، شرايط رواني و امنيت شغلي، شرايط فيزيكي و ماهيت كار بود. داده ها با استفاده از شاخص هاي آماري فراواني (درصد)، ميانگين (انحراف معيار) توصيف و با آزمون هاي كروسكال واليس، ضريب همبستگي پيرسون و مدل رگرسيون خطي و از طريق نرم افزار آماريSPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمره ي كسب شده در حيطه هاي مختلف رضايت شغلي در بازه ي 1 تا 5 عبارت بود از: ماهيت كار (0/8 ±3/9)، مديريت، نحوه ي سرپرستي و ارتباطات (0/7 ±3/3)، شرايط فيزيكي و محيط كار (0/8 ±3/1)، شرايط رواني و امنيت شغلي (0/9 ±3/1)، فرصت ارتقاء و رشد فردي (0/7 ±3) و حقوق و مزايا (0/8 ±2/8). در تمام حيطه ها رضايتمندي در حد متوسط و تنها در حيطه ي رضايت از ماهيت كار، رضايتمندي در حد مطلوب بود. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين سطح رضايت مندي و حيطه هاي مختلف، قوي ترين همبستگي مثبت به ترتيب با حيطه هاي شرايط رواني و امنيت شغلي، جنبه مديريتي شغل(نحوه سرپرستي و ارتباطات)، فرصت هاي ارتقا و رشد فردي، شرايط فيزيكي و محيط كار، ماهيت كار و حقوق و مزايا (با ضرائب همبستگي دربازه ي 0/705 تا 0/905) برقرار بود. همچنين مشخصات جمعيت شناختي سن، سنوات كاري، نوع استخدام و حيطه ي آموزشي هيات علمي، تبيين كننده ي 3 تا 18 درصد از واريانس نمرات رضايتمندي در حيطه هاي مختلف بودند. نتيجه گيري: در كليه حيطه ها رضايتمندي در حد متوسط و تنها در حيطه ي رضايت از ماهيت كار، رضايت مندي در حد مطلوب بود. پيشنهاد مي شود در مطالعات بعدي، علل رضايت مندي كم تر در اعضاي هيات علمي جوان و با سابقه ي كاري كم و نيز اساتيد باليني، مورد توجه و بررسي بيشتر، قرار گيرد.