چگونگي درك زنان روستايي از توانمندي خود

پژوهش حاضر در نظر دارد اين مسئله را به پرسش بكشد كه زنان روستايي چه دركي از توانمندي خود دارند. روش بررسي اين سؤال با رويكرد كيفي و با بهره‌گيري از روش گراندد تئوري است. جامعه مورد مطالعه شامل زنان روستايي ساكن در 11 روستاي حومه شهر ايلام است؛ كه بر اساس نمونه‌گيري هدفمند تعداد 30 نفر از آنان مورد مصاحبه از نوع نيمه ساختاريافته قرار گرفت. استراتژي تحليل داده‌ها بر مبناي كدگذاري سه مرحله‌اي باز، محوري و انتخابي بوده كه محصول آن در يك مدل پارادايمي ترسيم گرديد؛ بر اين اساس تعداد 35 مفهوم و 11 مقوله به دست آمد؛ كه نظريه مبنايي در مدل استخراج ‌شده، هژموني گفتمان جنسيتي است. بر مبناي اين نظريه زنان روستايي مورد مطالعه با موانعي از قبيل بسته بودن سيستم اقتصادي، فقدان حمايت نهادي، عدم دسترسي به مراكز مشاوره‌اي و موانع فرهنگي براي توانمندي خود مواجه هستند.