تحليلي بر تغييرات و پيش بيني روند كاربري اراضي شهر اروميه با استفاده از مدل SVM و شبكه‌هاي عصبي

رشد جمعيت شهرنشين با افزايش فضاهاي شهري و به‌طوركلي، با رشد اندازه شهرها همراه بوده است. اين امر به‌صورت ساخت‌وساز بيشتر و تغيير اراضي موجود به‌نفع فضاهاي ساخته‌شده بروز مي‌يابد. موقعيت خاص شهر اروميه در مجاورت درياچه اروميه و شرايط نامساعد اين درياچه لزوم توجه به برنامه‌ريزي صحيح كاربري اراضي را، در اين شهر، ناگزير مي‌كند. يكي از ابزارهاي مورد نياز براي برنامه‌ريزي مناسب، در اين زمينه، بهره‌گيري از تكنيك‌هاي سنجش از دور است. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي اين تغييرات (دوره 20151989) و پيش‌بيني روند آتي آن صورت گرفته است. از روش‌هاي SVM و شبكه عصبي براي ارزيابي تغييرات در پنج كلاس استفاده شده است. ضريب تعيين (0.73) و منحني راك (82.55%) نيز بيانگر دقت بالاي مدل شبكه عصبي براي پيش‌بيني تغييرات گسترش شهري‌اند. با توجه به دقت بالاي اين مدل، كه مي‌تواند نتايج واقعي‌تري ارائه دهد، از نتايج اين نوع طبقه‌بندي در پيش‌بيني تغييرات براي افق 2045 استفاده شده است. اراضي ساخته‌شده در سال 1989 برابر با 7469.1 هكتار بوده كه در سال 2002 و 2015، به‌ترتيب، به 9217.3 و 9436.9 هكتار رسيده است. در سال 2045، براساس مدل پيش‌بيني شبكه عصبي، برابر با 22449.6 هكتار خواهد بود كه 13012.7 هكتار افزايش را در اراضي ساخته‌شده نشان مي‌دهد. نتايج حاصل گوياي اين است كه تمامي اين ساخت‌وسازها برمبناي نياز واقعي شهر نبوده‌ و پديده اسپرال (گستردگي شهري) اتفاق افتاده است.