طراحي الگوي توسعه فردي منابع انساني و تبيين نقش آن در عملكرد سازماني (مورد مطالعه : سازمان تأمين اجتماعي تهران)

Designing an Individual Human Resources Development Plan and Elaboration of its Role in the Organizational Performance (Case Study: Social Security Organization, Tehran Branch)

اين پژوهش از نوع تحقيقات بنيادي-كاربردي مي باشد كه از روش پژوهش تركيبي اكشتافي به عنوان روش پژوهش استفاده كرده است. جامعه آماري اين پژوهش در بخش كيفي شامل 16 نفر از متخصصان توسعه منابع انساني و مديران سازمان تأمين اجتماعي بود و در بخش كمي از 351 نفر از كاركنان سازمان تأمين اجتماعي به عنوان نمونه تحقيق استفاده شد. از روش نمونه گيري هدفمند در بخش كيفي و از روش نمونه گيري تصادفي ساده در بخش كمي استفاده شد. ابزار جمع آوري داده ها در بخش كمي شامل مصاحبه نيمه ساختاريافته و در بخش كمي شامل پرسشنامه عملكرد سازماني هرسي و گلداسميت و پرسشنامه محقق ساخته توسعــه فردي منابع انساني بود. براي تجـزيه و تحليل داده ها در بخش كيفي از نرم افزار NVivo11 و در بخش كمي از نرم افزار Lisrel و SPSS19 استفاده شد. روش تجزيه و تحليل داده ها شامل روش داده بنياد (كدگذاري باز، محوري و انتخابي) در بخش كيفي و روش تحليل مسير، همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان براي بخش كمي بود. نتايج اين پژوهش در بخش كيفي منجر به شكل گيري الگوي توسعه فردي منابع انساني در سازمان تأمين اجتماعي تهران شد و در بخش كمي اثر الگو بر عملكرد سازماني مورد بررسي قرار گرفت كه نتايج آن حاكي از تأثير مثبت الگوي توسعه فردي منابع انساني بر عملكرد سازماني بود. يافته هاي اين پژوهش مي تواند دلالت هاي كاربردي و عملياتي در راستاي توسعه فردي منابع انساني و بهبود عملكرد سازماني در سازمان تأمين اجتماعي ارائه مي دهد.

The study is of the basic-applied research type that uses a combined exploratory research method. The study population is comprised of 16 human resources development experts and social security organization’s managers in the qualitative section and 351 staff members working in social security organization as the study sample volume in the quantitative section. Purposive sampling was the method of choice in the qualitative section and simple randomized sampling was utilized in the quantitative part. The data collection instrument was semi-structured interviews in the qualitative section and Heresy and Goldsmith’s organizational performance questionnaire and a researcher-constructed human resources development questionnaire in the quantitative section. To analyze the data in the qualitative section, use was made of NVivo11 in the qualitative section and SPSS19 was employed in the quantitative section. The data analysis method included a qualitative grounded theory method (open, pivotal and selective coding) and Pearson correlation and simultaneous regression in the quantitative section. The study results resulted in the formation of an individual HR development pattern in the qualitative section for Tehran’s social security organization; in the quantitative section, the effect of the pattern on the organizational performance was investigated and the results signified the positive effect of the individual HR development on the organizational performance. The present study’s findings can offer applied and operational implications in line with individual HR development and organizational performance improvement in social security organization.