خاستگاه كرامات اوليا در هستي‌شناسي عرفاني

يكي از موضوع هاي اصلي در تمام تذكره‌ها و مناقب‌نامه‌هاي صوفيه، كرامات است. كرامات، پديده‌ه ايي ذاتاً ناشناخته يا كمتر شناخته شده‌اند كه از علل خفيه‌غيبي و فراطبيعي برخوردارند كه بشر هر اندازه در علوم و فنون پيشرفت كند، نمي‌تواند به كشف تامّه‌آن علل نايل گردد. هرچند اين پديده‌هاي ناشناخته تنها در تصوّف مطرح نيستنده امّا از مهم‌ترين دستاويزهاي قشري‌گرايان براي انكار صوفيان بوده اند. غفلت از بازشناسي مباني عرفاني كرامات، بسياري را به سمت انكار اين واقعيّات سوق داده است. اين حقيقت گرچه باعث ناشناخته ماندن و غيرقابل تعريف بودنِ كرامات است، امّا مي‌توان با تكيه بر مباني نظري عارفان، با واقعيّت عرفاني كرامات آشنا شد. عرفا عامّه‌مخاطبان خود را به پذيرش متعبّدانه‌كرامات فرامي‌خوانده‌اند امّا مباني خود را نيز در اثبات كرامات بيان داشته‌اند. موطن و خاستگاه اصلي كرامات در منظومه‌فكري عرفا، بحث گسترده‌اي است ولي مي‌توان به طور خلاصه، دو جايگاه اصلي براي آن ترسيم نمود: در عوالم و در اسماء. در اين پژوهش به طور مشخص تلاش شده است اين دو خاستگاه هستي‌شنانه‌كرامات، معرفي، بررسي و تحليل شود.