تاثير يك وهله خستگي عمومي بر ميزان هماهنگي و تغييرپذيري بين مفاصل ناحيۀ تنه قايقرانان نخبه

مقدمه و اهداف هماهنگي بين مفاصل و عضلات سبب اعمال و پخش مناسب نيرو بر ستون فقرات كمري و مفاصل مي شود. از طرفي ديگر، خستگي ناشي از قايقراني كه با تغييراتي در مكانيك پارو زدن نيز همراه است، به دليل چرخه اي و تكراري بودن موجب تغييراتي در الگوي هماهنگي و تغييرپذيري مفاصل مي شود. هدف تحقيق حاضر تعيين اثر يك وهله خستگي عمومي بر ميزان هماهنگي و تغييرپذيري بين مفاصل ناحيۀ تنه (ناحيۀ كمريپشتي ستون فقرات و رانلگن) قايقرانان نخبه بود. مواد و روش ها 14 قايقران تيم ملي مردان در تحقيق كنوني نيمه آزمايشگاهي شركت كردند. براي ايجاد خستگي عمومي ناشي از فعاليت تا حد واماندگي از تمرين قايقراني روي ارگومتر استفاده شد. متغيرهاي مرتبط با هماهنگي و تغييرپذيري بين مفاصل با استفاده از دستگاه واحدهاي اندازه‌گيري اينرسي و مشخصات كينماتيكي حركت در سه صفحۀ ساجيتال، فرونتال و هوريزنتال محاسبه شد. از آزمون شاپيروويلك براي تعيين وضعيت نرمال بودن توزيع داده ها و از آزمون آماري تي وابسته براي مقايسه متغيرهاي وابسته در سطح معنا داري P≤0/05  استفاده شد. يافته ها نتايج نشان داد كه يك وهله خستگي عمومي تغيير معنا داري بر ميزان تغييرپذيري مفاصل رانلگن در صفحۀ ساجيتال (0/009=P با اندازه اثر 0/933) دارد. يك وهله خستگي عمومي تغيير معنا داري بر ميزان هماهنگي مفاصل كمريپشتي و رانلگن در صفحات ساجيتال، فرونتال و هوريزانتال ايجاد نمي‌كند (0/05 P). همچنين تغيير معنا داري بر ميزان تغييرپذيري مفاصل كمريپشتي در صفحات ساجيتال، فرونتال و هوريزانتال و مفاصل رانلگن در صفحات فرونتال و هوريزانتال قايقرانان نخبه ايجاد نمي‌كند (0/05 P). نتيجه گيري با توجه به نتايج به دست آمده، مي توان افزايش تغييرپذيري مفاصل ناحيه تنه را به عنوان ريسك فاكتوري بر عملكرد قايقرانان حرفه اي قلمداد كرد كه پتانسيل بروز آسيب هاي مختلفي همچون كمردرد در بين ورزشكاران اين رشته ورزشي را موجب مي شود.