بررسي تاثير كيفيت مكان هاي سوم شهري بر حس تعلق شهروندان؛ مطالعه موردي: پياده‌راه فرهنگي-تاريخي رشت

جاذبه شهر در اين است كه شهر افراد را از هنجارهايي كه شديداً در فضاي شخصي احساس مي‌شوند، آزاد مي‌سازد و به مردم اجازه مي‌دهد كه درباره خود و ديگران بياموزند. كليد موفقيت زندگي اجتماعي عمومي اين است كه مردم در جاهايي كه احساس راحتي مي‌كنند، ايمن هستند و زماني براي گذران اوقات خود دارند، به صورت مداوم فعاليت‌هاي ضروري خود را با فعاليت‌هاي انتخابي (فعاليت‌هايي كه از انجام آن‌ها لذت مي‌برند) جايگزين كنند. به‌طور كلي يكي از اهداف طرح‌هاي پياده‌راه‌سازي ايجاد فضايي براي فعاليت‌هاي مختلف اجتماعي، فرهنگي و گردشگري وافزايش تعاملات و مشاركت اجتماعي مي‌باشد. هدف پژوهش حاضر ساماندهي مكان هاي سوم در فضاهاي شهري (ميدان‌شهرداري‌رشت) به‌منظور افزايش حس‌تعلق به مكان مي‌باشد كه باارزيابي شاخص‌هاي (حس تعلق، حضور پذيري، تعامل پذيري، ارزيابي جشنواره‌ها و اتفاقات فرهنگي و رضايت ازكيفيت محيطي) در ميدان شهرداري شهر رشت مورد سنجش قرار گرفته است. روش تحقيق و گردآوري اطلاعات اسنادي و تحليلي مبتني بر توزيع 341 پرسشنامه بين جامعه آماري بوده است در بخش يافته‌هاي استنباطي براي تجزيه و تحليل اطلاعات تحقيق از آزمون t تك نمونه‌اي و ضريب همبستگي پيرسون بهره گرفته شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه وضعيت ميدان شهرداري رشت بر اساس شاخص‌ها(در موارد حس تعلق، حضورپذيري، تعامل‌پذيري و رضايت ازكيفيت محيطي) در سطح نسبتاً مناسب قرار دارد اما نگرش و ارزيابي پروژه‌ها و اتفاقات فرهنگي باتوجه به ميزان تمايل در مشاركت و برگزاري جشنواره‌ها در سطح نسبتا پايين قرار دارد و نيازمند برنامه‌ريزي و توجه جدي‌تر مي‌باشد. نتايج ضريب همبستگي نيز حاكي از روابط آماري مثبت و معنادار بين تمامي شاخص‌ها مي‌باشد.