بررسي عوامل كاهنده انگيزش موثر بر عملكرد در پرستاران بيمارستان هاي آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال 1398

مقدمه: يكي از ابزارهاي مهم در برانگيختن پرستاران جهت ارائه خدمات باكيفيت، انگيزش مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل كاهنده انگيزش موثر بر عملكرد در پرستاران بيمارستان هاي آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام پذيرفت. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي در سال 1398 در شيراز انجام شده است. جامعه پژوهش تمامي پرستاران بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شيراز بوده كه از بين آنها 340 نفر به عنوان حجم نمونه از بين 10 بيمارستان انتخاب گرديد. داده ها از طريق پرسشنامه گردآوري و توسط آزمون هاي آماري t-test، ANOVA و ضريب همبستگي پيرسون در نرم افزار SPSS23تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين كل عوامل مادي و غيرمادي كاهنده انگيزه، به ترتيب برابر با 1.24±3.14 و 1.31±3.29 بدست آمد. در ميان عوامل مادي، عامل مشكلات اقتصادي شخصي با ميانگين 1.14±3.38 و در ميان عوامل غيرمادي، عامل عدم ثبات در تصميم گيري هاي مديران مافوق با ميانگين 1.13±4.31 بيشترين امتياز را به خود اختصاص دادند. بين متغيرهاي جنسيت، وضعيت تاهل، سابقه شيفت، تعداد شيفت در هر ماه، تعداد بيمار تحت نظر در هر شيفت كار با عوامل مادي و بين عوامل غيرمادي كاهنده انگيزه با متغيرهاي سن، سابقه خدمت، و سطح تحصيلات رابطه آماري معني دار مشاهده شد(p˂0.05). نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، برگزاري دوره هاي آموزشي براي مديران مافوق در رده هاي مختلف مديريتي در زمينه مهم ترين موارد كاهنده انگيزه، فراهم آوردن محيط كاري مناسب توام با تعامل مطلوب و رفع مشكلات اقتصادي پرستاران پيشنهاد مي گردد.