جايابي بهينه واحدهاي اندازه‌گيري فازور با در نظر گرفتن عمق رويت‌ناپذيري

واحدهاي اندازه گيري فازور (PMU) نقش مهمي در بهره برداري مطمئن از سيستم هاي قدرت ايفا مي‌كنند. به‌دليل هزينه بالاي PMUها و نيز فراهم نبودن زيرساخت هاي ارتباطي مناسب جهت انتقال اطلاعات اندازه گيري شده، مسئله جايابي بهينه PMUها براي رويت‌پذيري ناقص مطرح شد. در اين مقاله، به منظور جايابي بهينه PMU با در نظر گرفتن تعداد محدود آنها، روش جديدي ارائه گرديد تا بتوان به بالاترين درجه از دقت در تخمين حالت رسيد. روش پيشنهادي همزمان با حداكثر كردن تعداد شين هاي رويت پذير، درجه عمق رويت ناپذيري در شبكه را نيز حداقل مي‌نمايد. بدين منظور، ابتدا فرمول بندي جامعي جهت مدل كردن مسئله جايابي بهينه PMU براي رسيدن به حداقل عمق پيشنهاد شد و براي مطالعه تأثير در نظر گرفتن عمق مشاهده ناپذيري، سه سناريو مختلف طراحي شد. به منظور شبيه‌سازي، از سيستم هاي تست 14، 24، 30، 39 و 57 شينه EEE استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان دهنده عملكرد مناسب فرمول‌بندي پيشنهادي است به عنوان نمونه در يك سيستم تست 39 شينه با حداكثر رويت‌پذيري 27 كه داراي بيشترين درجه عمق 7 مي‌باشد، مي‌توان با استفاده از روش پيشنهادي و تغيير مكان نصب PMUها، به حداكثر رويت پذيري 26 و بيشترين درجه عمق 4 رسيد.