حقوقي‌سازيِ نظريۀ سپهر عمومي و خصوصي با ارجاع ويژه به «هانا آرنت»

تطبيقِ نظريهِ سياسيِ سپهر عمومي و خصوصي با علم حقوق، مبنايي برايِ تحديد حقوق و دولت و تدقيق مرز حقوق عمومي و خصوصي مي دهد. روش پژوهش، توصيفي-تحليلي است؛ به اين ترتيب كه نخست، سپهر خصوصي و سپهر عمومي با لحاظِ آرايِ هانا آرنت، از طريق شناساييِ مؤلفه ها توصيف مي‌شود و دوم، مؤلفه هايِ دو حوزه در انطباق با چارچوب حقوق و شاخه هايِ آن در حالت كلي، به ويژه حقوق عمومي و خصوصي تحليل شده، در نهايت ميزان به رسميت شناخته شدنِ سپهر خصوصي و عمومي در حقوق ايران سنجيده ميشود. سپهر خصوصي، عرصه اي از زندگيِ انسان است كه با اوصافي مانندِ مالكيتِ غير منقول و رياست خانواده گره خورده و تمايل بر پوشيدگي و تبعاً ناحقوقي سازيِ آن است. جامعه مدني بخشي از سپهر خصوصي و عرصۀ فعاليت خودبنيادِ انساني در قالب گروه هايِ مستقل از دولت است. سپهر عمومي، عرصه ساختنِ سياست توسط شهروندان، از طريقِ گفت و گو و فعاليت است. در وضع موجود نظام حقوقي ايران، كليتِ چارچوب سپهر خصوصي، مورد حمايت قانونگذار است. جامعه مدني تلويحاً به رسميت شناخته شده است، ولي استقلال آن از دولت تضمين نشده است. سياست را دولت مي سازد و شهروندان در چارچوب آن با كسب مجوز از دولت فعاليت مي كنند.