مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تعيين تأثير آموزش راهبردهاي خودگرداني بر توانايي حل مسائل غيرمعمولي

چكيده فارسي :

هدف اين مطالعه، بررسي تأثير آموزش راهبردهاي خودگرداني بر توانايي حل مسائل غيرمعمولي در ميان دانش آموزان پايه پنجم ابتدايي است. اين پژوهش از نوع طرح هاي شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون- پيگيري با گروه كنترل است. پس از مطالعه و طراحي آموزشي، 40 نفر از دانش آموزان دختر پايه پنجم ابتدايي مشغول به تحصيل در يك آموزشگاه در سال تحصيلي 97-1396 در شهر ياسوج به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه، به‌صورت تصادفي گمارده شدند. پس از انجام پيش‌آزمون، آزمودني‌هاي گروه آزمايش به مدت 12 جلسه (هر هفته يك جلسه) پيرامون هشت مورد از راهبردهاي حل مسئله تحت آموزش قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. مجدداً دو گروه با پس‌آزمون ارزيابي شدند. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد كه تفاوت معناداري در ميانگين توانايي حل مسائل غيرمعمولي (05/0 P<) بين گروه كنترل و آزمايش وجود دارد؛ لذا آموزش راهبردهاي خودگرداني باعث افزايش توانايي حل مسائل غيرمعمولي در دانش آموزان شده است. به علاوه اين نتايج نشان مي دهد كه توانايي حل مسائل غيرمعمولي در گذر زمان پايدار مي باشد.