به‌كارگيري ارزيابي‌چرخه ‌حيات (LCA) در بررسي اثرات محيط‌‌زيستي سامانه نمك‌زدايي كنگان

محدوديت منابع آب شيرين، به‌عنوان مهم‌ترين چالش فراروي مديريت منابع آب كشور، نمك‌زدايي آب دريا را به‌عنوان يكي از گزينه‌هاي مناسب در به‌كارگيري منابع آب نامتعارف در برخي مناطق كشور مطرح كرده است. با توجه به عدم درك جامع از اثرات ‌محيط‌‌زيستي سامانه‌هاي نمك‌زدايي، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات محيط‌‌زيستي‌ احتمالي سامانه نمك‌زدايي كنگان انجام شد. در اين پژوهش، روش ارزيابي چرخه حيات استفاده شد. به‌ نحوي ‌كه پس از تهيه ليست كاملي از موجودي مواد و انرژي در تمامي مراحل توليد آب شيرين در سامانه نمك‌زدايي كنگان، با بهره‌گيري از روش ارزيابي Impact 2002+ نسخه (2.15) و نرم‌افزار SimaPro 9 اثرات محيط‌زيستي‌ تمامي مراحل فرايند نمك‌زدايي آب دريا بر طبقات اثر پتانسيل گرمايش جهاني، كاهش انرژي‌هاي تجديدناپذير، تخريب لايه ازن، سميت در اكوسيستم‌هاي آبي و خشكي و اثرات سرطان‌زايي بررسي شد. بر اساس نتايج به‌دست آمده، بيشترين اثر ‌محيط‌‌زيستي مربوط به تغييرات اقليمي و كاهش منابع اوليه است. به‌طوري كه به ازاي توليد 1 مترمكعب آب شيرين معادل 3.224 كيلوگرم دي‌اكسيد كربن توليد مي‌شود و 55.035 مگاژول كاهش در منابع اوليه ايجاد مي‌شود. همچنين تأمين انرژي الكتريكي از بين مراحل چرخه نمك‌زدايي آب دريا بيشترين سهم را در ايجاد همه طبقات اثر به جز تخريب لايه ازن و يوتريفيكاسيون نشان داده است. با توجه به سهم حداكثري انرژي در اثرات محيط‌زيستي‌ فرايند نمك‌زدايي آب دريا، به‌كارگيري منابع انرژي تجديدپذير مي‌تواند نقش به‌سزايي در كاهش اثرات زيست‌محيطي اين سامانه‌ها داشته باشد.