بررسي تاثير پوشش بذر با تركيبات عناصركم‏ مصرف، محرك‏ها و تنظيم ‏كننده ‏هاي رشد بر سبزشدن و مراحل اوليه رشد چغندرقند

اين تحقيق به منظور بررسي تاثير روكش بذر با تركيبات عناصركم‏مصرف، محرك‏ها و تنظيم‏كننده‏هاي رشد بر سبزشدن،‏ استقرار بوته و مراحل اوليه رشد چغندرقند در سال 1397 در دانشگاه محقق اردبيلي تحت شرايط گلخانه‏‏‏ انجام‏ شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي با سه تكرار به مورد اجرا درآمد. فاكتورهاي آزمايش شامل شستشوي بذر (شستشو و عدم شستشو)، رقم (شكوفا و پارس) و تركيبات مختلف عناصركم‏مصرف، محرك‏هاي رشد و هورمون‏ها كه شامل 5 تيمار به همراه يك تيمار شاهد (بدون روكش) بودند. مقايسه ميانگين داده‏هاي حاصل از آزمايش مشخص كرد در بين بذر هيبريدهاي منوژرم چغندرقند، هيبريد پارس از نظر درصد استقرار نسبت به شكوفا برتر بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه روكش‏دار كردن بذر بعد از شستشوي آن موجب افزايش كارايي تيمارهاي روكش‏داركردن بذر چغندرقند شد. در بين تيمارهاي مختلف روكش بذر تيمارهاي 1 ([روي+منگنز+بور به ترتيب 9، 16.5 و 8.5 گرم در كيلوگرم بذر + اسيد جيبرليك+ اتيلن+ اسيد سالسيك به ترتيب 1.2، 2 و 0.35 ميلي‏ليتر در كيلوگرم بذر]) و تيمار 2 ([روي+منگنز+بور به ترتيب 9، 16.5 و 8.5 گرم در كيلوگرم بذر + اسيد آمينه + هيوميك اسيد + عصاره جلبك به ترتيب 8، 12 و 12 گرم در كيلوگرم بذر]) بيشترين تاثير را در تسريع سبزشدن و بهبود رشد گياهچه داشت و در اين تيمارها حداكثر شاخص كلروفيل و عملكرد كوانتومي فتوسيستمII مشاهده گرديد.