نگاه نقادانه به جايگاه علوم تجربي در نظريه كاشفيت آيت‌الله جوادي آملي

از مهم‌ترين مباحث مطرح شده در معارف ديني، ارتباط علم و دين است كه ابتدا در غرب مطرح شد و از آن‌جا به كلام اسلامي راه يافت و اختلاف نظرات فراواني را پديد آورد. آيت الله جوادي آملي به عنوان يك فقيه فيلسوف و مفسر عاليقدر قرآن در كتب مختلف خود به اين بحث پرداخته‌اند، و نظريه‌ خود را با عنوان «نظريه كاشفيت» مطرح نموده‌اند. اين نظريه گوياي جايگاه عقل در كنار ساير ابزارهاي معرفت ديني است. در اين مقاله با روش «توصيف و تحليل» ابتدا به تبيين نظريه كاشفيت و سپس به نقد آن پرداخته شده و تلاش شده علاوه بر نقد ساختار اين هندسه، با تأكيد بر مشترك لفظي بودن علوم تجربي، تصور ايده‌آليستي ايشان از اين علوم نقد گردد و نشان داده شود، براي درك ماهيت علوم تجربي جديد، بايد به بررسي سير تطور واقعي علوم تجربي پرداخت، تا بتوان جايگاه آن را در هندسه معرفت ديني به درستي ترسيم كرد.