پدافند هسته‌اي و تأثير آن بر كاهش آلودگي مواد پرتوزا در حيوانات مزرعه اي و محصولات دامي

پس از هر حادثه هسته اي مواد پرتوزا در محيط پخش مي شوند كه باعث آلودگي محيط زيست، دام ها و محصولات دامي مي‌گردند. اين مواد مي‌توانند در چرخه طبيعت از طريق زنجيرۀ غذايي وارد بدن انسان گردند كه بايد نسبت به رفع آلودگي آن‌ها اقدام نمود. بدين منظور در اين مطالعه ضمن بررسي نحوه انتشار مواد هسته‌اي و نحوه آلوده شدن حيوانات مزرعه اي و محصولات دامي، نسبت به بررسي رو ش هاي جلوگيري و يا رفع آلودگي آن‌ها بعد از حوادث هسته اي وقوع يافته در جهان، خصوصاً حادثۀ چرنوبيل (1986) و فوكوشيما (2011) اقدام گرديد. به دليل اهميت سه راديونوكلوئيد راديويُد، راديوسزيم و راديواسترانسيوم چرخه آن‌ها در طبيعت مورد بررسي قرار گرفت. اين مطالعه  كيفي و بر اساس بُعد زماني گذشته نگر  و بر اساس هدف كاربردي مي باشد. نتايج مطالعه نشان مي دهد كه حيوانات پس از در معرض قرار گرفتن مواد راديواكتيو، مي توانند عوارضي همچون نقص سامانه ايمني، كاهش درجه حرارت بدن، نارسايي هاي قلبي، آتروفي جزئي يا نابودي كامل غدۀ تيروئيد، تخريب كبد و درنهايت مرگ را بروز دهند. هنگام بروز وقايع هسته اي ضروري است تا در كوتاه‌ترين زمان ممكن اقدامات مؤثري در جهت كاهش انتقال آلودگي هاي راديواكتيو به زنجيرۀ غذايي به اجرا گذاشته شوند. نظارت و بررسي راديولوژيكي محصولات دامي، ممنوعيت استفاده از مواد غذايي آلوده در تغذيه دام و طيور، و فرآروي مواد خوراكي تهيه شده از فرآورده هاي دامي، از جمله روش هاي پدافندي هستند كه مي توان به منظور كاهش انتقال مواد پرتوزا از محصولات دامي به انسان مورد استفاده قرار گيرند. نتايج اين تحقيق حاكي از آن است كه با شناخت مسيرهاي انتقال راديونوكلئيدها به حيوانات مزرعه اي و محصولات آن‌ها مي توان اقدامات متقابل پدافندي را طراحي كرد كه از نظر كارآيي داراي بالاترين درجه از قابليت اجرايي هستند و مي توان با به‌كارگيري آن‌ها در كوتاه‌ترين زمان، از بيشترين حجم آلودگي جلوگيري نمود.