مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر ذهن آگاهي و تعهد و پذيرش بر تاب آوري، بهزيستي روانشناختي و ميزان قند خون در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: ديابت يكي از بيماري هاي مزمن شايع در ايران و جهان است كه عوارض بسيار جسماني و رواني بر بيماران تحميل مي كند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر ذهن آگاهي و تعهد و پذيرش بر تاب آوري، بهزيستي روانشناختي و ميزان قند خون در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 شهر تهران در سال 1398 انجام شد. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس ازمون (سه گروهي) با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر تهران در سال 1398 تشكيل دادند كه از بين آنها، 45 نفر به روش نمونه گيري در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (هر گروه 15 نفر) و يك گروه كنترل (15 نفر) گمارده شدند. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه هاي تاب آوري كانر و ديويدسون و بهزيستي روانشناختي ريف گردآوري شدند و قند خون ناشتا با آزمايش خون اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و در دو بخش توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد) و استنباطي (تحليل كوواريانس چندمتغيره و آزمون هاي تعقيبي) انجام گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد هر دو مداخله تاثير معناداري بر افزايش تاب آوري و بهزيستي روانشناختي و كاهش قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 دارند (لامبداي ويلكس=0.15، 0.05 P). همچنين درمان گروهي پذيرش و تعهد اثربخش تر از درمان گروهي ذهن آگاهي بر بهبود تاب آوري (p 0.05,f=6.23) و بهزيستي رواني (p 0.05,f=8.71) در پس آزمون و پيگيري است. ولي بين اثرگذاري روش هاي درماني بر ميزان قند خون تفاوت معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري: نتايج پژوهش بيانگر تاثير معنادار درمان مبتني بر ذهن آگاهي و تعهد و پذيرش بر تاب آوري، بهزيستي روانشناختي و قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 است. بنابراين رواشناسان و مراكز درماني مي توانند از اين روش ها براي بهبود وضعيت بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 استفاده كنند.