بررسي اثر اسيد كافئيك و اسيد تانيك بر ويژگي هاي فيزيكوشيميايي، مورفولوژيكي و استحكام هيدروژل تهيه شده از ژلاتين ماهي سردآبي

ژلاتين اساساً از دناتوراسيون كلاژن بدست مي آيد. ژلاتين هاي بدست آمده از ماهيان سردآبي، دماي ژل سازي-ذوب كمي دارند. تيمارهاي شيميايي و فيزيكي را مي توان جهت اصلاح شبكه ژلاتين از طريق برقراري اتصالات عرضي بين زنجيره هاي ژلاتين، به منظور بهبود خواص ژل، بكار برد. در اين تحقيق، توسط اسيد تانيك و اسيد كافئيك، هر يك در غلظت هاي 1، 3 و 5 درصد ،اتصالات عرضي در هيدروژل هاي برپايه ژلاتين ماهي سردآبي برقرار شد و تأثير غلظت عوامل اتصال دهنده ي عرضي بر خواص فيزيكوشيميايي هيدروژل هاي ژلاتين مورد بررسي قرار گرفت. استحكام ژل و درجه اتصال عرضي، با افزايش غلظت اسيد تانيك از 1 تا 3 درصد افزايش يافت، كه اين افزايش در استحكام ژل از N/mm2 325.00 به 343.62 و درجه اتصال عرضي از 82.01 به 84.99 درصد گزارش شد. ولي در سطح بالاتر اسيد تانيك، كاهش در ميزان استحكام ژل و درجه اتصال عرضي به ترتيب N/mm2 301.90 و 75.48 درصد مشاهده شد. با اين حال، اين ويژگي هاي هيدروژل ها، با افزايش سطوح اسيد كافئيك، به طور پيوسته افزايش پيدا كرد (p 0.05). نسبت متورم شدن نيز در اثر تلفيق سطوح مختلف تانيك اسيد و كافئيك اسيد، كاهش نشان داد. حداكثر ميزان نسبت متورم شدن براي شاهد، 1732.30 درصدو حداقل ميزان متورم شدن براي اسيد تانيك 3 درصد،594.79 درصد بود. ژلاتين هاي اتصال يافته ي عرضي توسط اسيد تانيك به طور قابل توجهي دماي دناتوراسيون را بهبود بخشيده و پايداري حرارتي آن ها بيشتر از ژلاتيناسيد كافئيك بود. به طوري كه اين دما در هيدروژل تيمار نشده 89 درجه سانتي گراد بود و در هيدروژل هاي تيمار شده با اسيد كافئيك و اسيد تانيك، به ترتيب تا دماهاي 94 درجه سانتي گراد و 98 درجه سانتي گراد افزايش يافت. تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي نمونه هاي هيدروژل بيانگر اسفنجي بودن ساختار هيدروژل هاي برپايه ژلاتين ماهي سردآبي بود. افزودن عوامل اتصال دهنده ي عرضي، تنها اندازه حفرات موجود در ژلاتين را كمي كاهش داد و تأثير قابل توجهي نداشت.