تجمع زيستي سرب، كادميوم و نيكل در عضله دو گونه ماهي در بنادر صيادي كنارك و پزم

زمينه و هدف: يكي از نگراني‌هاي عمده جهاني در مورد محيط‌زيست آلودگي اكوسيستم‌هاي آبي توسط فلزات سنگين است. اين عناصر محيط‌هاي آبي را آلوده نموده و از طريق تجمع زيستي در بافت‌هاي موجودات زنده سطوح بالاتر زنجيره غذايي كه توسط انسان مصرف مي‌شوند تجمع يافته و غليظ مي‌شوند. در اين مطالعه به بررسي غلظت سه فلز سنگين سرب، نيكل و كادميوم در بافت عضله دو گونه ماهي شوريده و كوتر در بنادر صيادي كنارك و پزم پرداخته شد. روش كار: تعداد 36 نمونه ماهي از بنادر كنارك و پزم جمع‌آوري گرديد. پس از آماده‌سازي نمونه‌ها به روش هضم اسيدي، غلظت عناصر سنگين سرب، نيكل و كادميوم به‌وسيله دستگاه جذب اتمى ContrAA 700 اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 20) و آزمون‌هاي ANCOVA و آزمون همبستگي پيرسون در سطح معني‌داري 0.05 درصد تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: بر اساس نتايج مطالعه، بين مقادير فلزات سرب، نيكل و كادميوم در بافت عضله شوريده و كوتر اختلاف معني‌داري وجود نداشت (P 0.05). ميانگين غلظت فلزات سنگين موردمطالعه در عضله ماهيان صيدشده از بندر كنارك بيشتر از نمونه‌هاي خليج پزم بود. همچنين ميزان غلظت فلزات سنگين سرب، نيكل و كادميوم در ماهي كوتر كمتر از نمونه‌هاي شوريده به دست آمد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد ميزان سرب و كادميوم در بافت عضله ماهيان موردمطالعه پايين‌تر از استانداردهاي سازمان غذا و داروى آمريكا، وزارت شيلات و كشاورزى انگلستان، سازمان جهانى غذا و كشاورزى و آژانس حفاظت محيط‌زيست آمريكا بود. غلظت فلز نيكل در عضله ماهيان موردمطالعه در مقايسه با حد مجاز سازمان بهداشت جهاني بيشتر به دست آمد.