ارزيابي قابليت داده‌هاي سنجش از دور در تهيه نقشه فرسايش بادي استان اصفهان با استفاده از مدل IRIFR

فرسايش بادي و مديريت آن همواره يكي از مباحث مهم مناطق خشك بوده است. بنابراين ، پژوهش حاضر با هدف ارزيابي قابليت داده‌ هاي سنجش از دور در پهنه‌بندي اين فرآيند بر اساس عوامل فرسايش بادي مدل IRIFR در استان پهناور اصفهان انجام شد. به اين منظور عامل ‌هاي مختلف شامل پستي و بلندي زمين، سرعت باد، دشت ريگي، پوشش‌ گياهي، رطوبت خاك، پراكنش نهشته ‌هاي بادي، كاربري و مديريت اراضي از تصاوير ماهواره‌اي موديس، لندست و مدل رقومي ارتفاع شاتل فضايي استخراج و با استفاده از منطق فازي تلفيق شد. سپس، صحت نقشه فرسايش بادي به‌ دست آمده توسط نقشه فرسايش بادي موجود با استفاده از 200 نقطه تصادفي و ماتريس خطا ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه فرسايش بادي، بيشتر در شهرستان‌‌هاي نايين، آران و بيدگل، اردستان و اصفهان غالب است. مطابق نقشۀ فرسايش بادي توليد شده در اين پژوهش، كلاس‌هاي كم 26.3%، متوسط 56.9%، زياد 11.8% و خيلي‌زياد 5% از سطح منطقه مطالعاتي را تشكيل داده است. صحت كلي 73% نقشه توليد شده و نقشه زميني موجود در منطقه مطالعاتي، مبين كارآيي مناسب داده ‌هاي سنجش از دور در پهنه بندي فرسايش بادي است. بنابراين، با توجه به مزاياي فراوان اين داده‌ ها مي‌ توان از روش ارائه شده براي پهنه‎‌بندي و گزارش دهي وضعيت فرسايش بادي در مقياس‌هاي مختلف مكاني و زماني در بخش ‌هاي اجرايي استفاده كرد.