سازگاري الكترومغناطيسي در سامانه‌هاي فضايي (بخش اول)

Electromagnetic Compatibility in Space Systems (Part I)

سازگاري الكترومغناطيسي (EMC) يكي از مباحث ويژه در علم مهندسي الكترونيك و مخابرات است و عملكرد صحيح سيستم‌ها منوط به رعايت الزامات مربوط به آن است. اين موضوع در سامانه هاي فضايي اهميت مضاعفي پيدا ميكند. در اين مقاله، بخش اول يك نوشتار دو قسمتي پيرامون مبحث سازگاري الكترومغناطيسي در سامانه هاي فضايي ارائه‌شده است. اهميت و ضرورت پرداختن به اين موضوع و لزوم در نظرگرفتن ملاحظات مربوطه از ابتدايي ترين فازهاي طراحي بيان شده است. همچنين، به حوزه هاي مختلف EMC، از جمله به منابع نويز، روش‌هاي انتقال نويز و روش‌هاي ايمن سازي در برابر آن اشاره شده است. علاوه‌براين، مهم‌ترين استانداردهاي جهاني در حوزه EMC و به‌طور خاص استانداردهاي نظامي و فضايي معرفي شدهاند. در نهايت، اقدامات سيستمي مورد نياز و ملاحظات و توصيههاي طراحي در سطح سيستم ارائه شدهاند. اين موارد شامل روش‌ها و ملاحظات زمين سازي، مسائل مربوط به حفاظ سازي (شيلدسازي)، از جمله اثربخشي حفاظ، پديدة تشديد، جاذب‌ها و درزبندهاي EMC و ملاحظات مربوط به «كابل‌ها و كانكتورها» است.

Electromagnetic compatibility (EMC) is an important subject in electronics and communications. The proper performance of a system is very much dependent on meeting EMC requirements. This is more important in space systems. In this paper, the first part of a two-part text about EMC in space systems is presented. The importance of the subject and the necessity to take the EMC considerations into account from the very beginning phases of the system design is discussed. The three main EMC subject areas: sources of noise, noise transfer paths, and immunity methods are mentioned. The most important global military and space EMC standards are presented. System level actions and design considerations are also mentioned. Theses include: grounding methods, shielding and related topics, such as shielding effectiveness, shield resonance, absorbers, EMC gaskets and issues regarding wirings, cables, and connectors.