بررسي سامانة DME/DME به عنوان پشتيبان سيستم‌هاي GNSS در فرودگاه‌هاي ايران

Investigation of DME/DME as an Appropriate Backup for GNSS Systems in Iranian Airports

امروزه تمام ارگان‌ها و سازمان‌هاي هوانوردي جهان از جمله ايكائو به دنبال راه‌حل‌هايي جهت رفع بحران كمبود فضاي پروازي، رشد ترافيك هوايي جهاني و فراهم كردن ايمني پروازها هستند. نگرش كارايي محور در بحث ناوبري (PBN) كه يك جهش از ناوبري مبتني برسيستم به ناوبري مبتني بر عملكرد است. اين نگرش راه‌حلي است كه مي‌تواند مشكلات ناشي از افزايش تعداد پروازها و شلوغي مسيرهاي هوايي را بهبود بخشد. طرح‌هاي پروازي PBN از طريق اجراي RNP و RNAV پياده‌سازي مي‌شود. براي استفاده از اين طرح‌ها در گيرنده FMS هواپيماها چندين حسگر ورودي در نظر گرفته شده است. مهم‌ترين حسگر ورودي GNSS است. اين سنسور، به صورت پيوسته از عمليات PBN پشتيباني مي‌كند. با اين حال، سرويس‌هاي GNSS در برابر اثرات جوي و نويزهاي عمدي آسيب‌پذير هستند. در اين مقاله، فرصت‌ها و چالش‌هاي مربوط به استفاده از DME به‌عنوان منبع جايگزين براي موقعيت‌يابي، ناوبري و زمان‌بندي ( PNT) در غياب خدمات GNSS مورد بحث قرار مي‌گيرد.

Today, all world's aviation organizations, including ICAO, are looking for solutions to airspace shortage, growth of global air traffic, and safety of flights. Performance based navigation (PBN), which is a transition from System-Base to Performance-Base Navigation is a solution that can improve the problems caused by an increase in the number of flights and complexity of air routes. PBN flight plans are implemented through RNP and RNAV. To use these designs, FMS receivers have several input sensors. The most important GNSS input sensor continuously supports PBN operations. However, GNSS services are disable due to atmospheric effects and human-made noise. This paper discusses the opportunities and challenges associated with use of DME as an alternative source for positioning, navigation, and timing (PNT) in the absence of GNSS services.