كارآمدي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عملكردهاي عاطفي و كيفيت زندگي زنان باردار تحت لقاح آزمايشگاهي

فاقد عنوان لاتين

ناباروري، و به دنبال آن استفاده از روش هاي درماني نوين، هر دو با مشكلات روان شناختي و خلقي متعددي همچون افسردگي، اضطراب و در نتيجه كاهش كيفيت زندگي همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسي كارآمدي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر عملكردهاي عاطفي و كيفيت زندگي زنان باردار تحت لقاح آزمايشگاهي بود. روش: اين پژوهش از نوع پژوهش هاي نيمه آزمايشي (طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل زنان باردار تحثت لقاح آزمايشگاهي شهر مشهد در سال 1397 بود كه تعداد 30 نفر از آنها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. در اين پژوهش جهت اندازه گيري عملكرد عاطفي از پرسشنامه هاي افسردگي بك (BDI-II) و اضطراب بك (BAI) و براي اندازه گيري كيفيت زندگي از فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت استفاده گرديد. پس از تشكيل گروه هاي نمونه، مداخله درماني طي 8 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه آزمايش اجرا گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري باعث بهبود عملكرد عاطفي و افزايش كيفيت زندگي زنان باردار شده است. نتيجه گيري: استفاده از مداخلات روان شناختي به ويژه درمان پذيرش و تعهد با كاهش شديد آسيب هاي روان شناختي ناشي از ناباروري و همراه است كه ميتوان از آن به عنوان روشي سودمند بهره گرفت.