مطالعه شاخص هاي هنري پوشاك قوم كرمانج

اگر بخواهيم هنرها را علاوه بر شاخص هاي ساختاري و زيباشناسي، از نظر مولفه هاي فرهنگي- اجتماعي و زمينه هاي توليد مواد و مصالح و تناسب با محيط و جغرافيا طبقه بندي نماييم ،پوشاك همانند معماري در گروه هنر هاي كاربردي قرار خواهد گرفت كه به اعتبار ويژگي هاي مفهومي و محتوايي، مي‌تواند روايتگر فرهنگ و سليقه ها و رفتارهاي هنري- اقتصادي جامعه باشد. به اين اعتبار در طول تاريخ، انواع پوشاك توانسته است به عنوان يك عامل زيرساختي فرهنگي- اقتصادي در فضاي مديريتي - حكومتي جامعه تأثير داشته باشد. كه با ظهور شيوه‌ها و ابزارهاي نوين توليد و توزيع پارچه و پوشاك ، رفته رفته بُعد اقتصادي- صنعتي بر بعد هنري- فرهنگي غلبه پيدا كرده است و جامه هاي سنتي در اين كشاكش هنر و صنعت، رفتارهاي متفاوتي داشته‌اند، از يك‌سو ،جنبه‌هاي هنري پوشاك به عنوان يك ميراث فرهنگي، روايتگر فرهنگ و هنر سنتي است و از ديگر سو ، مقوله گستردگي و طيف وسيع توليد پوشاك از منظر اقتصادي و صنعتي است. يكي از سرمايه هاي ممتاز هنري - فرهنگي جامعه ايراني، همين پوشاك محلي سنتي است كه در اين طرح به طور خاص به شاخصه‌هاي هنري پوشاك قوم كرمانج پرداخته ايم . كرمانج ها كه به عنوان يك قوم كهن در سطح وسيعي از شمال شرق كشور از مرز لايين و كلات در خراسان رضوي تا بجنورد و شيروان در خراسان شمالي و مراوه تپه در استان گلستان و ... زندگي مي‌كنند، از نظر شاخص هاي هنري پوشاك، داراي تفاوت‌هاي ظريفي هستند كه در اين طرح به پوشاك كرمانج هاي منطقه اي خراسان شمالي پرداخته ايم .اين طرح بر اساس رويكرد علمي- فرهنگي و مبتني بر طبقه بندي هاي تاريخي - تفسيري ست كه سعي كرده ايم با طرح مباني نظري پوشاك مبتني بر فضاي بومي- محلي به روايت توصيفي - تصويري ساختار هاي شش گانه بپردازيم. ساختار طرح پژوهشي به صورت مباني نظري، الگوها و نمونه ها و پيوست هاي هنري مي باشد كه اهتمام شده تا همراه با تعريف هر نوع پوشاك، تصوير آن هم منظور گردد. از اين منظر پوشاك را با نگرش علمي به شش قسمت (سرپوش، تن پوش ،دست پوش ،بالا پوش، پايين پوش، پاپوش ) تقسيم نموده ايم.

No abstract