مكان‌يابي پهنه‌هاي بالقوه جهت استقرار بادگير در مناطق گرم و خشك كشور به منظور تهويه طبيعي ساختمان

اهداف: هدف اين پژوهش مكان‌يابي استقرار بادگير در اقليم گرم و خشك كشور استان سمنان است. روش‌شناسي: اين تحقيق به لحاظ هدف، از نوع كاربردي است. در ابتدا با بررسي مباني نظري، فهرست اوليه شاخصه‌اي موثر بر مكان‌يابي بادگير تهيه و توسط فن دلفي بازنگري و تاييد شد. در ادامه نيز به‌منظور يافتن مناطق مستعد جهت استقرار بادگير، از مدل تركيبي استفاده شد. اين مدل دربرگيرنده تكنيك فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) و سيستم مطالعات جغرافيايي (GIS) است. ابزار Expert Choice و نرم‌افزار ArcGIS, version 9.3 مورد استفاده شامل نرم‌افزار version 2004 بودند. از روش مقايسه زوجي براي وزن‌بندي شاخص‌ها و پهنه‌ها استفاده شد. يافته‌ها: شش شاخص ساعات آفتابي، باد، ارتفاع، درجه حرارت، رطوبت نسبي و بارندگي براي مكان‌يابي بادگير شناسايي شد. شاخص رطوبت نسبي با وزن 0/38 بالاترين و شاخص ارتفاع با وزن 0/154 كمترين امتياز شاخص‌ها را كسب كردند. لايه مربوط به هر شاخص براي شهرستان‌هاي هشتگانه استان تهيه و ترسيم شد. در نهايت؛ براساس امتيازات كسب شده از مقايسه زوجي شاخص‌ها و نيز مناطق مورد مطالعه، اولويت‌بندي شهرستان‌هاي استان سمنان به لحاظ استقرار بادگير بدين ترتيب است: سمنان، گرمسار، آرادان، سرخه، دامغان، شاهرود، ميامي و مهدي‌شهر. نتيجه‌گيري: مكان‌يابي بهينه بادگير مستلزم تلفيق شاخصه‌اي متعدد است كه استفاده از روش تجزيه و تحليل سلسله مراتبي توام با سيستم مطالعات جغرافيايي، اين امكان را فراهم مي‌آورد. الگوي نهايي، كاربردي و قابل تعميم به اقليم‌هاي مشابه است.