جلوه ها،عناصر داستاني و سيماي سليمان(ع) در اشعار مولوي

قرآن كريم براي آگاهي بشر و شناخت گوشه هاي ناشناخته تاريخ و همچنين عبرت پذيري به بيان داستان هايي از اقوام پيشين و انبياء عظام(ع) پرداخته است.سليمان بن داود(ع) يكي از انبياء بني اسرائيل است كه در شمار تعدادي از انبياء علاوه بر رهبري باطني ومعنوي،رهبري دنيوي بني اسرائيل را نيز بر عهده داشت و سومين پادشاه قدرتمند بني اسرائيل بود.خداوند در قرآن كريم به بيان نعمت هاي خود بر سليمان(ع)،مقام والاي او و برخي از حوادث حيات وي اشارت كرده است.از سوي ديگر،مولوي عارف بزرگ جهان اسلام كه در واقع بسياري از آيات قرآني را به زبان شعر بيان داشته و در بسياري از اشعارش به آيات قرآني اشارت كرده است،از داستان سليمان(ع) در قرآن نهايت تأثير را پذيرفته و آن را به شعر درآورده است.همچنين مولوي گهگاهي عناصر داستاني داستان سليمان(ع) را با مضامين عرفاني پيوند مي زند و اين امر در عناصر هدهد،مرغان و سليمان به كرات ديده مي شود.مولوي در داستان هاي خود كه اكثرا از قرآن و روايات معتبر اسلامي الهام گرفته شده،شيوه بين داستاني را در پيش گرفته است به اين صورت كه داستاني را در خلال داستاني ديگر بيان مي كند و اين امر فرصت واژگان پردازي نو،همراهي مخاطب و بيان مطالب ديگر و پيوند زدن با ديگر مضامين را به وي مي دهد. در اين مقاله سعي بر اين است كه با روش مروري و با استفاده از منابع كتابخانه اي ابتدا آشنايي مختصر با سليمان(ع) صورت گيرد و سپس به بيان سيماي وي در شعر مولوي پرداخته مي شود و در كنار آن از عناصر داستاني و كاراكترهاي مرتبط با داستان وي در اشعار مولوي غفلت نمي شود.مي توان بيان داشت بيان داستان سليمان(ع)در اشعار مولوي و توجه وي به اين امر يكي ديگر از وجوه الهامات مولوي از قرآن و روايات اسلامي است.

no abstract