مروري بر هيدروژل هاي تزريق پذير حساس به دما: خصوصيات و كاربرد آنها در مهندسي بافت

هيدروژل هاي تزريقي تخريب پذير، به طور گسترده در زمينه هاي متنوع پزشكي – دارويي از جمله تهيه زخم پوش ها، مهندسي بافت و تهيه محمل هاي رسانش دارو/ سلول و فاكتورهاي رشد مورد استفاده قرار گرفته اند. بالاخص،طي دهه گذشته، كاربرد هيدروژل هاي تزريق پذير حساس به دما، با توجه به ويژگي هايي از جمله انتقال فاز از حالت محلول به ژل در پاسخ به محرك خارجي، قابليت شبيه سازي محيط ماتريس خارج سلولي به لحاظ ويژگي هاي فيزيكي-شيميايي و زيستي(براي سلول ها) ، وجود مقادير زياد آب در ساختار، ايجاد بستري متخلخل جهت كاشت و تكثير سلول ها و قابليت انطباق مناسب با نقص هاي نامنظم به عنوان روش درمان كم تهاجمي، توجه قابل ملاحظه اي را به خود جلب كرده است. اين سامانه هاي آب دوست پليمري، پيش از استفاده، به صورت محلول آبي و سيال هستند؛ ولي پس از تزريق، تحت شرايط فيزيولوژيك، ضمن انتقال فاز به سرعت ژل مي شوند. در اين مقاله، ويژگي ها، مزايا و سازوكار ژل شدن هيدروژل هاي تزريق پذير حساس به دما به طور خلاصه بيان شده و پس از مرور بخشي از مطالعات صورت گرفته در زمينه كاربرد احتمالي اين سامانه ها در حوزه مهندسي بافت طي سال هاي اخير، چالش هاي موجود در اين حوزه مطرح مي شود.