بررسي تاثير شاخص‌هاي فيزيكي، اجتماعي و اقتصادي كيفيت زندگي بر ميزان رضايت شهروندان شهركرد

كيفيت زندگي به عنوان مفهومي ‌براي نشان دادن ميزان رضايتمندي فرد از زندگي و به عبارتي معياري براي تعيين رضايت و عدم رضايت افراد و گروه‌ها، از ابعاد مختلف زندگي است. كيفيت زندگي شهري يكي از مهمترين حوزه‌هاي مطالعات شهري در كشورهاي مختلف است. هدف اين پژوهش بررسي و ارزيابي كيفيت زندگي شهري در شهر شهركرد مي‌باشد. روش اين پژوهش، از نظر هدف كاربردي است و از نظر روش‌شناسي به ارزيابي شاخص‌هاي كيفيت زندگي شهري مي‌پردازد و ضمنا با رويكرد اكتشافي(علي معلولي) و تكنيك پيمايشي، بر اساس ماهيت توصيفي– تحليلي– موردي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه شهروندان شهر شهركرد در سال 1395 به تعداد 190441 نفر مي‌باشد كه حجم نمونه بر اساس جدول مورگان به تعداد 383 نفر مي‌باشد. پرسشنامه تنظيم شده داراي دو بعد كيفيت زندگي شهري با سه زيرمجموعه(اجتماعي، اقتصادي و فيزيكي) با 32سوال و پرسشنامه رضايت شهروندان با 13 سوال مي باشد كه روايي آن به شيوه صوري بوده كه به تاييد كارشناسان رسيده و روايي سازه‌اي كه بر اساس تحليل عاملي تاييدي بوده و پايايي آن نيز بر اساس آلفاي كرونباخ به ميزان 0.83 مورد تاييد واقع شده است. به منظور تحليل داده‌ها از روش‌‌هاي آماري آزمون Ttest تك نمونه‌اي با نرم افزار SPSS و تحليل معادلات ساختاري بر اساس نرم افزار Smart PLS استفاده شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ميزان رضايت شهروندان از كيفيت محيط زندگي خود در ابعاد فيزيكي درحد مطلوبي قرار ندارد. همچنين نتايج به دست آمده از معادلات ساختاري نشانگر آن است كه شاخص اجتماعي بر رضايت شهروندان با ضريب مسير 0.19 و مقدار T 2.25، شاخص اقتصادي بر رضايت شهروندان با ضريب مسير 0.27 و مقدار T 2.74، شاخص فيزيكي بر رضايت شهروندان با ضريب مسير 0.61 و مقدار T 3.85 و بنابراين كليه رابطه‌هاي پژوهش مورد تاييد است.