چگونگي ارتقاي زندگي روزمره با درنظرگرفتن سويه‌هاي دور و نزديك معماري

بيان مسئله: از اواخر قرن بيستم و با جريان جهاني‌شدن، معماري به‌مثابه‌ ابزاري براي برندسازي شد تا شهرها را به مكان‌هاي جاذب سرمايه تبديل كند. اين سياست معماري را به جدايي هرچه بيشتر از زمينه و ايجاد تباين تشويق كرد و نتيجه‌ آن تبديل معماري به يك علم تخصصي و يا به‌مثابه‌ يك اثر هنري و جدايي هرچه بيشتر از زندگي روزمره شد. هدف پژوهش: معماري و زندگي روزمره داراي سويه‌هاي دور و نزديك و محل بروز و ظهور نظم دور و نظم نزديك هستند. اين پژوهش به سويه‌ دور معماريِ مدرن و پس از آن پرداخته است چراكه معماري مي‌تواند با بهره‌گيري از حوزه‌هاي معرفتي علوم انساني و علوم اجتماعي، به تقويت جنبه‌هايي از زندگي روزمره بپردازد كه در لايه‌هاي زيرين وجود دارد و بر جامعه‌ انساني اثر بگذارد. روش پژوهش: پژوهش حاضر تلاش مي‌كند به كمك راهبرد پسكاوي، ارتباط و اثر معماري و زندگي روزمره را تبيين كند. ابتدا در يك مطالعه‌ توصيفيتحليلي و به كمك مطالعه‌ اسنادي، مفهوم زندگي روزمره را مورد كنكاش قرار دهد و نمودهاي فضايي زندگي روزمره را از نگاه انديشمندان مختلف معرفي كند و با تحليل محتواي كيفي، اين آرا را بررسي كرده و به معرفي مقوله‌ها و مضامين آن بپردازد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه معماري صرفاً يك پديده‌ ذهني يا عيني نيست و نمي‌توان آن را به فرم و عملكرد تقليل داد. دانش معماري واجد سه مؤلفه‌ علم، هنر و ارزش است كه در دوران پس از مدرن عمدتاً از بعد ارزش غفلت شده است. زندگي روزمره نيز سه مؤلفه‌ كردار فضايي، بازنمايي فضا و فضاي بازنمايي دارد و هركدام از ابعاد دانش معماري بر سويه‌هاي زندگي روزمره اثر مي‌گذارد. اين تحقيق به مؤلفه‌هاي ارزش دانش معماري و جنبه‌ فضاي بازنمايي زندگي روزمره، به‌عنوان بخشي از سويه‌هاي دورتر معماري و زندگي روزمره پرداخته است. معماري كمك مي‌كند تا سلطه‌ نظام‌هاي گوناگون بر فضا كاهش يابد و زندگي روزمره درون فضاهاي عمومي تقويت شود. از اين رو معماري، يك علم تخصصي، يك هنر و هم‌زمان در پيوند با زندگي روزمره است.