بررسي اثر مقايسه‌اي الياف ماكرو و ميكرو پلي‌پروپيلن بر كنترل يا كاهش ترك‌خوردگي‌هاي ناشي از جمع‌شدگي خميري در روسازي‌هاي بتني در شرايط دمايي بالا

ترك خوردگي ناشي از جمع‌شدگي خميري در روسازي بتني، محلي براي ورود آب و مواد خورنده به داخل روسازي بوده و باعث كاهش دوام و در نهايت شكست دال روسازي مي‌گردد. استفاده از الياف، يكي از راه‌هاي كنترل و كاهش اين ترك‌ها است. اين پژوهش، به بررسي اثر افزودن الياف پليمري ماكرو در مقايسه با الياف پليمري ميكرو بر تركخوردگي ناشي از جمعشدگي خميري بتن، مي‌پردازد. بدين منظور از يك نوع الياف ميكرو پليپروپيلن و دو نوع الياف ماكرو پليپروپيلن در درصد حجمي 1.0 %در ساخت نمونه‌ها استفاده شد. آزمايش‌هاي مكانيكي شامل مقاومت فشاري و خمشي و آزمايش ارزيابي ترك‌خوردگي ناشي از جمع‌شدگي خميري بر اساس 1579 C ASTM در شرايط محيطي شامل رطوبت نسبي هوا 20 ،%سرعت جريان باد 30 كيلومتر بر ساعت و در دو دماي 35 و 40 درجه سانتيگراد انجام شد. نتايج نشان داد نمونه‌هاي بتن حاوي هر دو نوع الياف ماكرو و ميكرو در كنترل ترك‌خوردگي‌ها عملكرد مناسب تري نسبت به نمونه‌هاي شاهد داشتند. در اين ميان، الياف ميكرو در كنترل عرض ترك‌خوردگي در هر دو دماي آزمايش شده، عملكرد بهتري داشتند. در مقابل، الياف ماكرو در كاهش طول ترك‌خوردگي، به ويژه در دماهاي بالاتر، اثر بهتري از خود نشان دادند. استفاده از الياف ماكرو مي‌تواند تا حد قابل توجهي منجر به كاهش ابعاد و مساحت ترك‌خوردگي ناشي از جمع‌شدگي خميري در روسازي‌هاي بتني گردد.