مدل‌سازي اثرات بالقوه تغيير اقليم بر توزيع مكاني بلوط (مطالعه موردي: استان‌هاي ايلام و لرستان)

بررسي اثرات تغيير اقليم بر توزيع مكاني بلوط، به‌عنوان گونه اصلي جنگل‌هاي زاگرس و ارزش اكولوژيكي و اقتصادي آن از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف از انجام اين تحقيق استفاده از مدل‌هاي توزيع گونه‌ها براي شبيه‌سازي محدوده‌هاي اقليمي مناسب براي زيست بلوط در حال حاضر و تغييرات بالقوه آن در سال‌هاي 2050 و 2070 است. براي اين كار از پنج الگوريتم مدل‌سازي رگرسيوني و يادگيري ماشين، چهار متغير اقليمي وابسته به دما و بارندگي و دو سناريوي انتشار گاز گلخانه‌اي خوش‌بينانه و بدبينانه استفاده شد. نتايج ارزيابي صحت مدل‌ها با معيار AUC نشان‌دهنده عملكرد خوب الگوريتم‌هاي استفاده‌ شده است و در اين ‌بين الگوريتم Random Forest بالاترين صحت (AUC = 0.95) را در ميان الگوريتم‌ها دارا بود. نتايج نشان داد كه در هر دو دوره زماني و تحت هر دو سناريوي تغيير اقليم، تغييراتي در توزيع مكاني بلوط رخ خواهد داد كه شديدترين آن كاهش 42.9 درصدي محدوده اقليمي مناسب بلوط تا سال 2070 در سناريوي بدبينانه (RCP 8.5) است.